اشعار وغزلهای شاعران در باره امام زمان (عج)

قصاب کاشاني

بهر نفس دلم از باغ يار لرزد و ريزد 
چو برگ گل که ز باد بهار لرزد و ريزد

بيا که بي گل روي تو اشکم از سر مژگان 
چو شبنمي است که از نوک خار لرزد و ريزد

بهم رسان ثمري زين چمن که شاهد زيبا 
شکوفه ايست که از شاخسار لرزد و ريزد

ز آب ديده براهت هميشه کاسه چشمم 
چو جام پر به کف رعشه دار لرزد و ريزد

برون خرام که وقتست لاله هاي چمن را 
ز شوق روي تو رنگ از عذار لرزد و ريزد

بس است اينهمه «قصاب» آبروي تو ديگر 
درين زمانه بي اعتبار لرزد و ريزد

اي نگه با نظرت هم مي و هم ميخانه 
گردش چشم تو هم ساقي و هم پيمانه

هم مسلمان ز تو حاجت طلبد هم کافر 
طاق ابروي تو هم مسجد و هم بتخانه

نرگست با همه در آشتي و هم در جنگ 
نگهت با همه هم محرم و هم بيگانه

لب شيرين تو هم قوت بود هم ياقوت 
خال گيراي تو هم دام بود هم دانه

گاه با وصل به سر مي برد و گاه به هجر 
گاه آباد بود دل ز تو گه ويرانه

تو گهي شمع و گه گل چه عجب باشد اگر 
که دهد دل به تو هم بلبل و هم پروانه

گفت «قصاب» تو ديوانه شدي يا عاشق 
اي بقربان تو هم عاشق و هم ديوانه