آیا ائمه علیهم السلام از بدو تولد معصوم بوده اند؟

اندیشمندان شیعی بر این باورند که امامان  از آغاز تولد از موهبت عصمت برخوردارند  و این چنین نیست که امامان نخست به مقام امامت برگزیده شوند و آن گاه مورد عنایت خاص خداوند قرار گیرند  ، بلکه به جهت علم الهی که آنها با اختیار خود انسان های شایسته ای خواهند بود و گرد گناه نخواهند بود ، آنان را از کودکی از گناه دور نگه می داشت.

پس آنان از آغاز در شمار بندگان مخلص و برگزیده ی خداوند می باشند .

اگر چنين باشد كه معصومين تا مدتي معصوم نباشند (چنانكه برخي از اهل سنت معتقدند كه پيامبران قبل از بعثت يا قبل از بلوغ معصوم نبودند يا از برخي از گناهان معصوم نبودند ) بايد پذيرفت كه امكان وقوع گناه و حتي وقوع آن در آن دوره باشد در اين صورت شان و جايگاه آن ها زير سئوال مي رود .

هم چنین آنان آمادگی درونی لازم برای دریافت حقایق وحی و عهده داری مقام نبوت و امامت را نداشتند . در واقع باید آنگاه شایستگی لازم برای عهده دار بودن مقام بلند وخطیر نبوت و امامت داشته باشند ، تا برای آن مقام برگزیده گردند.

از طرف دیگر برخی از دلایلی که برای لزوم عصمت انبیا و امامان بیان می شود،  قبل از بعثت و امامت را نيز شامل مي شود. مانند این که سخنان آنان تأثیر لازم برای مردم را داشته باشند و اقبال و توجه انسان ها به کسانی که از ابتدا پاک بودند ، بیشتر است. اگر مردم ببینند کسی در ابتدا کارهای خلاف انجام می داد و مرتکب گناه می شدند و از پس از مدتی ادعای نبوت و رسالت و امامت می کردند ، پذیرفتن از آنان دشوار بود  و هدف الهی که اقبال مردم به آنان بود بر آورده نمی شد.   کسانی که می خواهند، سمت  رهبری و  هدایت جامعه را به عهده داشته باشند باید هیچ نقطه ضعفی نداشته باشند تا حرف های آنان از تاثیر زیادی برخوردار باشد. واین در فرض معصوم بودن در تمام عمر حاصل می شود.

منبع: t-pasokhgoo.ir