این تذهبون؟

کجا می‏رویم؟
چرا به زمین و آسمان بد می گوییم؟
چرا از روزگار گله می‏کنیم؟
چرا تحمل خودمان را نداریم؟
چرا با لبخند بیگانه‏ایم؟
چرا غصه‏ ها به جانمان چنگ انداخته؟
چرا از یکدیگر خسته ‏ایم؟
چرا به آب و آسمان نگاه نمی ‏کنیم؟
چرا انتظار بهار را نمی‏ کشیم؟
چرا دیگر صورت‏ هامان «ناضره‏» نیست؟
چرا چشم‏هامان «الی ربک ناظره‏» نیست؟
مگر فراموشمان شده زمین از آن خداست و «یورثها من یشاء من عباده‏» ؟
مگر فراموشمان شده «والعاقبة للمتقین‏» ؟
چرا دل‏هایمان را به «ان الارض یرثها عبادی الصالحون‏» خوش نمی‏ کنیم؟
چرا منتظر «الساعة‏» که «قریب‏» است نیستیم؟
چرا برای «یوم الخروج‏» روزشماری نمی ‏کنیم؟
چرا به «والله متم نوره‏» یقین نداریم؟

جماعت!
باور بیاورید به وعده خداوند; «لیستخلفنهم فی الارض‏» دروغ نیست .
«لیظهره علی الدین کله‏» جدی است، اگر چه مشرکان را خوش نیاید .

جماعت!
«انشق القمر» در پیش است .
«اقترب الساعة‏» چشم برهم زدنی طول نمی‏کشد .
«یوم الفتح‏» از راه می‏رسد و خدا نکند در آن روز از کسانی باشیم که ایمان به دردمان نخورد .

جماعت!
نمازهایتان را با «امن یجیب المضطر» ختم کنید .
و به یاد داشته باشید منت‏خدا را بر «الذین استضعفوا فی الارض‏»
او همه تشنگان را با «ماء معین‏» سیراب می‏کند .

جماعت!
خداوند اراده کرده است که ما قوی باشیم که او را دوست‏بداریم و او دوستمان بدارد .
خداوند به «اقامواالصلوة‏» ما افتخار می‏کند .
«اتواالزکوة‏» ما را به رخ دنیاطلبان می‏کشد .
از «امروا به معروف و نهوا عن المنکر» ما حظ می‏کند .

جماعت!
ما تنها نیستیم .
«اینما تکونوا یات بکم الله جمیعا» دست‏به سر کردن ما نیست .
چرا نوید «بقیة‏الله خیرلکم‏» را به یکدیگر نمی‏دهیم؟
به خدا قسم زمین، مرده نمی‏ماند!
به خدا قسم «جاء الحق‏» آمدنی است!
«زهق الباطل‏» شدنی است!
و وای به حال ما اگر از مفلحون «حزب الله‏» نباشیم .

 

مرحوم سهیلا صلاحی اصفهانی،