آنچه پس از جستجو در آیات قرآن کریم و روایات معصومان(ع) در مسئله بعثت پیامبران به دست آمده این است که دو پیامبر، در زمان کودکی به رسالت مبعوث شده‌اند و خداوند به آنها علم و حکمت و کتاب عنایت فرموده است.
اولین نفر، حضرت عیسی بن مریم(ع) بود که خداوند در قرآن کریم در این باره می‌فرماید: (مريم) به او اشاره كرد گفتند: «چگونه با كودكى كه در گاهواره است سخن بگوييم؟ (ناگهان عيسى زبان به سخن گشود و) گفت: «من بنده خدايم او كتاب (آسمانى) به من داده و مرا پيامبر قرار داده است.[1]
نفر دوم که در کودکی به پیامبری مبعوث شده است، حضرت یحیی بن زکریا بوده که خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: (خطاب شد) اى يحيى كتاب را بقوّتت بگير و در همان سنّ كودكى به او نبوّت بخشيديم.[2]
در روایتی يزيد كناسى می‌‌گويد: «از امام باقر(ع) پرسيدم، آيا عيسى بن مريم زمانى كه در گهواره سخن گفت، حجت خدا بر اهل زمانش بود؟ امام فرمود: او آن زمان پيامبر و حجت غير مرسل خدا بود.[3] عرض كردم: در آن زمان و در همان حالى‌كه در گهواره بود، حجت خدا بر زكريا بوده است؟ امام فرمود: عيسى در همان حال، آيت و نشانه خدا برای مردم بود و زمانى كه سخن گفت و از جانب مادرش مریم دفاع كرد رحمت خدا براى مريم بود، و برای کسانی که سخنش را در آن حال شنيدند حجت بود.
سپس سكوت نمود و تا دو سالگی سخن نگفت، که در این دو سال، حجت خداى عز و جل بر مردم، حضرت زكريا بود، سپس زكريا درگذشت و پسرش يحيى، كتاب و حكمت را از او ارث برد، در حالی که كودكى خردسال بود.
چون عيسى هفت ساله شد و خداى تعالى به او وحى فرستاد، از نبوت و رسالت خود سخن گفت، و بر يحيى و همه مردم حجت گشت. اى ابا خالد! از روزى كه خداوند، آدم(ع) را آفريد و او را در زمين ساكن کرد یک روز زمين، خالی از حجت خدا بر مردم نبود.[4]
[1]. «فَأَشارَتْ إِلَيْهِ قالُوا كَيْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كانَ فِي الْمَهْدِ صَبِيًّا* قالَ إِنِّي عَبْدُ اللَّهِ آتانِيَ الْكِتابَ وَ جَعَلَني نَبِيًّا»، مریم، 29 – 30.
[2]. «يا يَحْيى خُذِ الْكِتابَ بِقُوَّةٍ وَ آتَيْناهُ الْحُكْمَ صَبِيًّا»، مریم، 12.
[3]. يعنى در آن زمان مأمور به تبليغ نبود.
[4] . كلينى، محمد، الكافي، محقق، مصحح، غفارى، على اكبر، آخوندى، محمد، ج 1، ص 382 - 383، دار الكتب الإسلامية، تهران، چاپ چهارم، 1407 ق.
