جانبازان و ايثارگران دفاع مقدس

جانباز  ابوالقاسم  داوديان

همه چيز در اوج سكوت هبوط مي‌كند و فريادهاي عاشقانه،‌ مهرورزي صميمانه و عرفان زندگي در سفيدي آن محو مي‌شود. آمده است براي سكوت، براي سكوت خواهد رفت و سر تا سر زندگاني‌اش رنگ آبي بي‌صدايي است. ابوالقاسم داوديان كه هم نام سرورش رسول خداست (ص)متين و آرام روزهاي زيادي است كه روي يك صندلي كوچك نشسته و آرامش وجودش قلب انسان را وادار به آرام تپيدن مي‌كند.
او جانباز 75 درصد است و در بابلسر زندگي مي‌كند. سرد و گرم روزگار چشيده است و مصداق روشني از آيه ي «لقد خلقن الانسان في كبد....» است. قبل از اين كه جانباز شود در سال 1359 براي عمل به سنت رسول الله (ص) عقد همدلي و همراهي با بانويي مي‌بندد كه خود عاشقانه به راه جهاد روزگار مي‌گذراند. همسرش در كودكي پدر را از دست داده و برادرش «شهيد عباس بابايي» در جنگ خون خود را نثار اسلام كرده است.
ابوالقاسم و حكيمه با هم هم پيمان مي‌شوند كه تا آخر راه و تا آخرين نفس ها بجنگند تا همه جا عطر صلح بپيچد و مشام همه پر شود از بوي اسلام ناب محمدي (ص). سال 1365 در عمليات كربلاي 5 باصداي خمپاره ي 60، ابوالقاسم صداي خدا را مي‌شنود و گرماي نوازش خداوند را بر كمر خويش احساس مي‌كند. آري ابوالقاسم داوديان از كمر آسيب شديد مي‌بيند و جاي بوسه‌ي خداوند براي هميشه بر لوح وجود او نقش مي‌بندد. همسرش يادآوري مي‌كند كه ما راضي به رضاي خدا هستيم و هرچه او بخواهد ما مي‌خواهيم. حالا 17 است كه اين دو با هم روزگار مي‌‌گذرانند و عاشقانه راه خدا را مي‌پويند.
ابوالقاسم داوديان تنديسي از گذشت و فداكاري است كه در ميان آدم‌هاي خاكي دنيا هنوز محبوس قفس تن است. خداوند راه و سيره‌اش را پر رهرو گرداند..... آمين

 منبع: ماهنامه سبزسرخ   -  صفحه: 3