جانبازان و ايثارگران دفاع مقدس

جانباز  علي قربان  بيات

ميان اين همه شلوغي و هياهو به روستاي آرام تو كه در آن ساكني رسيديم. روستاي بابلقاني در ملاير نمايانگر آرامش و استواري است كه تو و دوستانت در آن رقم زده‌ايد. در خانه‌ي قديمي و گلي‌ات را كه باز مي‌كني، با شادي و خوشحالي پا به دنياي كوچكت مي‌نهيم. خانه‌اي كه روي عرش بنا شده و صفايش زبانزد خاص و عام است.
و با دستان گرم و لبخند دلنشينت ما را به داخل راهنمايي مي‌كني. نمي دانم چرا حرف نمي‌زني.... لبخند گرمت نشان از درياي پر تلاطم وجودت دارد اما لب از لب نمي‌گشايي....
با اين كه 70 سال از زندگي‌ات گذشته، اما هنوز نشاط، در حلقه‌ي چشمانت موج مي‌زند.‌ تمام انقلاب و تمام 8 سال دفاع مقدس را جنگيده‌اي و اكنون خسته از تبلور عشق بر مسند سكوت تكيه زده‌اي. علي قربان بيات شيرمردعرصه هاي تاريخ ايران در سرزمين حلبچه شيميايي شده و فاقد تارهاي صوتي است. با دستگاه كوچكي به سختي سخن مي‌گويد و به دليل سن زياد قادر به كشاورزي نيست.
همسرش، اين زن مهربان، براي ما تمام حرف‌هاي دلش را گفت. از سختي روزگار تا فراق دو فرزندش كه به دليل حضور علي در جبهه و سختي كار مزرعه و تنهايي او از دست رفته‌اند.
براي ما از دوري همسرش و 66 ماه حضور مداومش در جبهه سخن گفت و علي قربان به سختي به ما فهماند كه قدردان او و زحماتش هست. دستان او را بوسيد و گفت كه شرمنده‌ي فرزندانش است، چرا كه روزي تكيه گاهي محكم براي آن‌ها بوده و حال آن‌ها عصاي دستان او هستند.
علي قربان بيات رادمرد آزاده‌ايست كه عشق را در مرحله‌ي عمل آزموده و تك تك نفس‌هايش را پيشكش اسلام كرده. هم‌چو مردي در ميان ماست و ما قدم‌هايش را ارج مي‌نهيم و راهش را تداوم مي‌بخشيم.

 منبع: مجله الغديريان