آیا اسلام شرایط خاصی را برای زمان و مکان آمیزش (عمل زناشویی) تعیین کرده است؟

از آنجا که دین اسلام، آئین زندگی است، برای همه جنبه های زندگی انسان برنامه هایی ارائه کرده است از جمله در مورد آمیزش و مسائل زناشویی آدابی بیان نموده است که رعایت این آداب، در بهداشت فردی و اجتماعی، روحی و جسمی زن و شوهر، بچه دار شدن و سالم بودن آن، ازدیاد محبت و غیره تأثیر دارد.

با توجه به روایات، برخی از این آداب آمیزش عبارتند از:

1. شروع آمیزش با ذکر و یاد خدای متعال: در روایات قبل از آمیزش دعا و اذکاری ذکر شده است که مهم ترین آن یاد خداست؛ چنانچه حضرت علی (ع) می فرمایند:« هرگاه کسی قصد هم بستری دارد، بگوید: بسم الله و بالله اللهم جنبنی الشیطان ما رزقتنی ؛ به نام خدا و برای خدا ،خدایا دور ساز شیطان را از آنچه به من روزی می دهی» .[1]

2. زمان آمیزش: برای آمیزش زمانی در نظر گرفته شده است که عدم رعایت آن می تواند تأثیرات بدی را به دنبال داشته باشد؛ چنانچه امام صادق (ع) می فرماید: « در اول ماه و میان ماه و آخر ماه جماع مکن که باعث سقط فرزند (جنین) می شود و اگر فرزندى متولد شود ممکن است دیوانه باشد یا صرع داشته باشد... ».[2]

3. آمیزش در ایام حیض و نفاس و در حال روزه داری نباشد. پیامبر اکرم (ص) فرمودند:« هر کس در حال حیض با همسر خود همبستر شود و فرزندی که متولد می شود مبتلا به خوره یا پیسى باشد، پس ملامت نکند مگر خود را ».[3]

همه مراجع تقلید و از جمله حضرت آیة الله العظمی سیستانی جماع کردن در چنین ایامی را حرام می دانند.[4]

4. در هنگام آمیزش رو به قبله و پشت به قبله نباشند. امام صادق (ع) می فرمایند: «... (مرد) رو به قبله و پشت به قبله جماع نکند... ».[5]

5. مکان آمیزش باید به دور از حضور دیگران حتی کودکان و نوزادانی که بیدار هستند، باشد. پیامبر اسلام (ص) می فرمایند:« اگر در اتاقی که کودکی در آن بیدار است با همسر خود همبستر شوید (آمیزش کنید) موجب می شود که کودک روی رستگاری را به خود نبیند».[6]

6. در برخی روایات از آمیزش در جاهایی مانند کشتی و زیر آسمان نهی شده است.[7]

بنابراین، گرچه در روایات نیامده است که آمیزش حتماً در بستر باشد اما اسلام این عمل را در هر جا و هر محلی اجازه نداده است و باید جای مخصوص و مناسبی برای این کار در نظر گرفته شود.

گفتنی است که عدم رعایت موارد فوق به جز بند 3 موجب حرمت نیست و فقط کراهت دارد.