بانک اشعار اربعین حسینی

آن باده‏اى‏كه روز نخستش نه خام بود

يك اربعين گذشت و دوباره به جام بود

شكر خدا كه صبح زيارت دميده است

هرچند آفتاب حياتم به بام بود

اين خاك، زنده مى‏كند آن عصر تشنه را

وقتى كه آسمان رخت سرخ فام بود

بين من و سرت اگر افتاد فاصله

اما هنوز سايه تو مستدام بود

سرها به نيزه بود، ولى حجم سنگها

معلوم بود حمله كنان بر كدام بود

دشنام و هتك حرمت اسلام ميهمان

اين از رسوم تازه‏تر احترام بود

چوب از لبان تو حجرالاسود آفريد

دست سه ساله بود كه در استلام بود

بين نهيب كوفى و فرياد اهل شام

آن لهجه حجازى تو آشنام بود