آئین و رسوم مینابی‌ها در روز نهم دی‌الحجه / عرفه روز معنوی مردم میناب

مراسم پرفیض دعای عرفه

میناب از جمله شهرستان‌های مذهبی است که مردم آن به دین‌داری، ولایت‌مداری و عشق به اهل بیت(ع) شهره هستند تا جایی که آن را قم هرمزگان نیز می‌نامند.

در این شهرستان بقاع متبرکه، آستانه و زیارتگاه‌های فراوانی وجود دارد که هر یک به نوعی محلی برای عشق‌ورزی مردم منطقه نسبت به ائمه اطهار(ع) است. یکی از این امامزادگان و قبور متبرک که همه ساله در روز نهم ذی‌الحجه «روز عرفه» پذیرای هزاران زائر است حرم مطهر و بارگاه منور حضرت شاه مرعش بن ‌موسی (ع) در میناب است.

مینابی‌ها به خاطر وجود با برکت فرزندی از نسل امام هفتم شیعیان در این منطقه در روز عرفه با حضور در این مکان مقدس روزی سراسر از معنویت را سپری می‌کنند.
تاریخ دقیقی از این اعمال وجود ندارد ولی بنا بر آنچه از گذشتگان نقل شده در قدیم مردم میناب روز هشتم ذی‌الحجه را با پای پیاده ابتدا مسیر 25 کیلومتری را تا بندر تیاب طی می‌کردند و در آنجا با آب دریا استحمام و بعد از آن در مسیر برگشت در روستای دهو در کنار آستانه امامزاده شاه ابراهیم (ع) نیز با آب چاهی که در آنجا وجود داشت حمام می‌کردند و سپس خود را به نماز مغرب و عشا به امامزاده شاه مرعش (ع) می‌رساندند و شب تا صبح روز عرفه و در نهایت تا اذان مغرب و عشا روز نهم ذی‌الحجه را در این مکان مقدس سپری می‌کردند.

برای مردم استحمام با آب دریا و آب چاه آستانه شاه ابراهیم (ع) به منزله غسل شب عرفه تلقی می‌شد. در روزگار قدیم به لحاظ وجود فضای سرسبز و نخلستان زیبا و موقعیت مناسب طبیعی، حضور مردم در جوار امامزاده شاه مرعش (ع) بیشتر برای گذراندن یک شب و روز تفریحی عبادی بود ولی اکنون حدود 13 سال است که به علت تبلیغات و اطلاع‌رسانی مناسب و فرهنگ‌سازی مطلوب، مردم فقط با نیت نیایش و دعا و زیارت در این مکان معنوی حضور پیدا می‌کنند و شب را با ذکر دعا، اقامه نمازهای مستحبی و ذکر مراثی در رثای امام باقر(ع) و حضرت مسلم‌بن عقیل (ع) به صبح می‌رسانند.

استحمام با آب چاه آستانه شاه ابراهیم (ع) به منزله غسل شب عرفه تلقی می‌شد

مردم در روزگار قدیم بر این باور بودند که هر کس هفت سال پیاپی در جوار امامزاده شاه مرعش (ع) حضور یابد در کارنامه اعمال او ثواب یک حج ثبت و ضبط می‌شود که البته از حج تمتع و یا عمره مدنظر بودن چیزی به میان نیامده است.

در سابق دو حلقه چاه در جوار امامزاده وجود داشت که یک چاه دارای آب شیرین و منتسب به امامزاده شاه مرعش (ع) و دیگری دارای آب شور و منتسب به امام زین‌العابدین(ع) که مردم در روز نهم با آب این دو چاه و با نیت شفا و دوری از بیماری‌ها استحمام می‌کردند.

با وجود 25 متر فاصله بین دو چاه ولی آب آنها با یکدیگر تفاوت فراوانی داشت به گونه‌ای که آب یکی از آنها شیرین و قابل شرب و دیگری دارای آبی به شدت شور و حتی شورتر از آب دریا که رنگ آن به زردی‌ می‌گرایید و بوی گوگرد داشت.

زمانی توسعه طبابت ناچیز بود و علوم پزشکی پیشرفت چندانی نداشت، بسیاری از مردم از نقاط مختلف استان برای درمان دردهای مفاصل، زخم‌ها و بیماری‌های خود روز نهم ذی‌الحجه به حرم امامزاده می‌آمدند و با آب چاه‌ها خود را شستشو می‌دادند و بیماری آنان نیز برطرف می‌شد.

امامزاده شاه مرعش برادر امام رضا (ع) است که مرقد مطهر و شریف آن حضرت در 10 کیلومتری مرکز شهر میناب و در روستای چلو گاومیشی واقع شده است.
منبع:farsnews.com