فضل بن ربيع مسجدي در بغداد بنا نمود .
روزي كه سر در مسجد را بنا بود بنويسند ، از فضل سئوال نمودند تا دستور دهد عناوين كتيبه را به چه قسم بايد نوشت . اتفاقا بهلول در آنجا حاضر بود . از فضل پرسيد مسجد را براي كه ساخته اي ؟
فضل جواب داد :
براي خدا .
بهلول گفت :
اگر براي خدا ساخته اي اسم خود را در كتيبه مسجد ذكز نكن !
فضل عصباني شد و گفت :
براي چه اسم خود را در كتيبه ذكر ننمايم ، آخر مردم بايد بفهمند باني اين مسجد كيست ؟
بهلول گفت :
پس در كتيبه بنويس باني اين مسجد بهلول است .
فضل گفت :
هرگز چنين چيزي نمي نويسم .
بهلول گفت :
اگر اين مسجد را براي خودنمائي و شهرت ساخته اي ، اجر خود را ضايع نمودي .
فضل از جواب بهلول عاجز ماند و سكوت اختيار نمود و گفت :
هرچه بهلول مي گويد بنويسيد .
آنگاه بهلول دستور داد آيه اي از قرآن كريم را نوشته بر سر درب مسجد نصب نمايند .