نقد وهابیت در مبحث توسل

نقد و بررسي

اولا، اين آيه ربطي به مسلماناني که جز خدا کسي را عبادت نمي‏کنند، ندارد؛ ثانيا همان طور که گفته شد، خواندن پيامبر به منظور عبادت نيست، بلکه براي درخواست دعا و شفاعت است.

ثانيا، منطبق کردن پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به «ما لا يضرهم و لا ينفعهم» نيز جاي بسي تعجب است، در صورتي که اطاعت از پيامبر براي مسلمانان سودمند و عصيان وي در هر زمان قبل از وفات و چه بعد از وفات زيانبخش است، همچنان که دعا و شفاعت آنان براي کساني که صلاحيت شفاعت داشته باشند هم در دنيا و هم در آخرت به اتفاق همگان موثر است.

رابعا، قياس کردن گفته‏ي مسلمانان که پيامبران شفيعان ما هستند به گفته‏ي مشرکين و بت پرستان که مي‏گفتند: هؤلاء شفعاءنا عندالله، قياس مع الفارق است؛ زيرا که‏ خداوند صريحا بيان مي‏دارد که اينان در ادعايشان دروغ مي‏گويند:

والذين اتخذوا من دونه اولياء ما نعبدهم الا ليقربونا الي الله زلفي، ان الله يحکم بينهم في ما هم يختلفون، ان الله لا يهدي من هو کاذب کفار [45] و کساني که به جاي او سروراني به پرستش مي‏گيرند و / مي‏گويند / آنان را فقط براي اين مي‏پرستيم که ما را به خدا نزديک گردانند، بي‏گمان خداوند در آنچه اينان در آن اختلاف دارند، در ميانشان حکم خواهد کرد، مسلما خداوند کسي را که دروغگوي کافر است، هدايت نمي‏کند.

آري اينان دروغ مي‏گويند نه خدا را مي‏شناسند و نه براي خدا سجده مي‏کنند و نه به خدا ايمان دارند:

و اذا قيل لهم اسجدو للرحمن قالوا و ما الرحمن؟ انسجد لما تأمرنا وزادهم نفورا [46] .

افزون بر اين که آنان شفيعان را مي‏پرستيدند و مسلمانان هرگز شفيعان را نمي‏پرستند.

عدم دليل بر توسل به ميت

هشتمين دليل سلفيها اينست که توسل به پيامبر (صلی الله علیه و آله) را در زمان حيات بنابر دلايلي مي‏پذيريم اما بعد از مرگ بعلت فقدان دليل نمي‏پذيريم [47] .