تک سوار سبز

تا کنار خیمه ها 
آمده اسب سپید
با صدای شیهه اش
دختری بیرون دوید

عکس اسب بی سوار
در دوچشمش قاب شد
خون ز یالش می چکید
دخترک بی تاب شد

گفت با آهی بلند:
تک سوار سبز کو؟
آه ای اسب سپید
با من از بابا بگو

اسب اما شرمگین
سر به زیر افکنده بود
آسمان و دشت از
بوی خون آکنده بود



شاعر:علی محمد شهیدی فر