اشعار روز و شب ششم ماه محرم

عمو حسین...

حالا هرچه قدرم که من بچه و

ایناهرچی میخوان قوی تر باشن

                 مگه میشه که مرد تسلیم بشه؟

یه دشمن باشه یا یه لشکرباشن

                آخه مرد بودن به بازو که نیست

زره هم نباشه مهمه مگه؟

           نه شمشیر میخوام نه حتی زره

                 آخه خون حیدر توی این رگه

                 واسه اینکه امروز پیشت باشم

چقدر آرزو کرده بابا حسن 

             میگفت قاسمم کربلا نیستم

              تو پیش عموجون بمون جای من

                 میدونسته راضی نمیشی برم

یه نامه براتون نوشته عمو

                  برام بد میشه که نمیرم برات

               تورو جون زهرا بهم نه نگو

                    بهت قول میدم که مثل یه مرد

           بمونم بجنگم بمیرم عمو

              برم انتقام علی اکبرت رو

               ازین بی حیاها بگیرم عمو

                بهت قول میدم که تازنده ام

            نذارم به خیمه ت نگاه بندازن

             ینی باشم و خیمه غارت بشه؟

          مگه اینکه از رو جنازم برن

         برو قاسمِ من ولی کاش یه

          زره میپوشیدی که پرپر نشی

        نگاه کن به حال من پیرمرد...

            تو دیگه نری؟! مثل اکبر نشی؟!

              میترسم تو هم اربا اربا بشی

تورو هم بذارن میون عبا

                 همه ترسم اینه بیفتی از اسب

میترسم بمونی زیر دست و پا

            حواست به تیرا و سنگا باشه

            اینا ضربه هاشونو بد می زنن

             اینا هر کسی که بیفته زمین

            میان و به پهلوش لگد می زنن

داود رحیمی