دلایل جدا خواباندن کودکان در اتاق خواب
پنج شنبه 25 شهریور 1395 9:00 AM
یکی از تغییراتی که در زندگی پدر و مادر تازه ایجاد می شود این است که ممکن است تا مدت ها ساعت زیادی را در طول شب بیدار باشند. گریه هایی که نوزادان در طول شب دارند ممکن است به دلایلی مثل گرسنگی، دل درد و یا گوش درد باشد. با شنیدن صدای گریه نوزاد ، طبیعی است که پدر و مادرش از خواب بیدار شوند تا او را آرام کنند.
همین شب بیداری ها می تواند بر روی روحیات و حتی جسم پدر و مادر نیز تاثیر بگذارد. خیلی از والدین از همان بدو تولد تصمیم می گیرند که فرزندشان را در اتاق خود و در کنار خود بخوابانند و این تصمیم شان ممکن است تا سال های سال پابرجا بماند و کودک بزرگ شود و همچنان در کنار والدینش بخوابد. ولی در واقعیت این کار خیلی هم صحیح نیست و می تواند برای فرزند و والدینش مشکلاتی را ایجاد کند.
هنگامی که نوزاد در معرض دید والدینش می خوابد، والدین راحت تر می توانند وضعیت تنفس و خوابیدن کودک خود را کنترل کنند
بهترین زمان برای جدا کردن مکان خواب فرزندان بین یک تا یک و نیم سالگی آنها است. ولی قبل از آن هم بهتر است نوزاد در اتاق والدینش بخوابد ولی در جا و تخت مخصوص به خودش. علت این کار این است که هم نوزاد وابستگی خاصی را پیدا نکند به این که حتما کسی در زمان خواب با او تماس جسمی داشته باشد و هم این که بعدا راحت تر بتواند در اتاقش بخوابد.
تخت کودک از زمان تولد تا حدود 1 و نیم سالگی باید به گونه ای در اتاق والدینش باشد که با شنیدن هر گریه نوزاد فورا و بدون از دست دادن وقت والدین بتوانند نوزاد را در آغوش گرفته و نیازش را فراهم کنند. بعد از آن که اتاق کودک نیز جدا شد باید والدین کاملا حواسشان باشد که با شنیدن صدای گریه فرزندشان در شب سریعا به سراغ او رفته و نیازش را تامین کنند. زیرا اگر کودک مدت طولانی را برای تامین نیازی که دارد انتظار بکشد و یا گریه و بی قراری کند، ممکن است در کودک احساسات منفی مثل اضطراب و استرس و عدم امنیت داشتن در او شکل بگیرد.
به دلیل اینکه والدین تازه با شرایط جدید زندگی خود رو به رو شده اند و نوزاد هم قطعا نیازهای زیادی را دارد که باید فورا رفع شوند، بهتر است که حداقل تا 6 ماه الی 1 سالگی نوزاد از والدینش جدا نخوابد تا والدین بتوانند در طول شب راحت تر نیاز به تغذیه و تعویض لباس نوزاد را برآورده کنند.
تخت کودک از زمان تولد تا حدود 1 و نیم سالگی باید به گونه ای در اتاق والدینش باشد که با شنیدن هر گریه نوزاد فورا و بدون از دست دادن وقت والدین بتوانند نوزاد را در آغوش گرفته و نیازش را فراهم کنند
سندروم مرگ ناگهانی در برخی از کودکان ممکن است دیده شود. هنگامی که نوزاد در معرض دید والدینش می خوابد، والدین راحت تر می توانند وضعیت تنفس و خوابیدن کودک خود را کنترل کنند و می توانند اگر خدای ناکرده مشکلی برای فرزندشان ایجاد شود آن را شناسایی و فورا کمک به رفع آن کنند.
یکی از دلایلی که توصیه می شود والدین فرزندانشان را از یک سنی به بعد تنها بخوابانند این است که والدین بتوانند راحت و مثل دوران قبل از فرزند دار شدنشان، ارتباط جنسی خود را داشته باشند. تامین نیاز جسمی مثل تامین خوراک و پوشاک و مسکن مناسب، از نیازهای ذاتی و اساسی هر فردی هست. همان طور که اگر نیاز به غذا در افراد تامین نشود ممکن است آنها را دچار مشکلاتی کند، اگر نیاز جنسی هم تامین نشود می تواند مشکلاتی را از قبیل سردی و فاصله گرفتن عاطفی بین همسران ایجاد کند. اگر کودک در کنار والدینش بخوابد یا والدین در تامین این نیاز خود به مشکل برخورد می کنند و یا با تامین آن ممکن است که کودک را متوجه مسایلی کند که در حد سن او نیست و او را دچار اضطراب ها، دغدغه های ذهنی و بلوغ زودرس کند و اینگونه امنیت اخلاقی و ذهنی کودک را به خطر بیاندازند.