اشعار شهادت امام جواد (ع)

کنم چو یاد من از حالت امام جواد                             شود کباب دل از حالت امام جواد

نه مونسی ، نه انیسی نه یار و غمخواری                که تا دمی کند او رأفت امام جواد

جوان و گوشه بغداد و شهر پر دشمن                        فغان زبی کسی و غربت امام جواد

بوقت داد جان، دوستی نبُد پیشش                         که پرسد از غم و از محنت امام جواد

امروز برای غربت میوۀ دل ثامن الحجج ، امام جواد گریه کنید ، امام رضا (ع) فرمودند : پسرم (جواد)

به جور و ستم کشته خواهد شد ، اهل آسمانها بر او خواهند گریست 1 بگو آقا ترا به جان جوادت نظری به این مجلس ما کن .

درست امام حسن مجتبی هم در خانه غریب بود ، همسرش قاتلش بود،اما پرستاری چون زینب کبری داشت، کنار بسترش ابی عبدالله بود ، قمر بنی هاشم بود .

اما قربان  غربت امام جواد ، کسی کنار بسترش نبود ، هی صدا می زد جگرم ، آیا به او آب دادند ؟ نه والله ،

آن زن ملعونه دستور داد  کوزه های آب را جلوی چشمش شکستند ، مثل جدش حسین تشنه جان داد .

1. شمس الدین ، سید مهدی ، در عزای مظلومان ، شفق ، قم ، ص 117 .