اشعار شهادت امام جواد (ع)

امام جواد(ع)-شهادت

گرچه پیدا سوز غمهایم ز آه من بود

آگه از غم های پنهانم اله من بود

آب شد از آتش زهر جفا جانم چو شمع

سوختم سر تا به پا و حق گواه من بود

از ستم بر گلشن جانم شرر افكنده اند

خود نمیدانم چه تقصیر و گناه من بود

(دشمن از دشمن نبیند آن چه من دیدم ز دوست)

همسر من قاتلم شد حق گواه من بود

گرچه این بیدادگر بیداد  بر من می كند

روز محشرحضرت حق داد خواه من بود

می زند سوسو اگرچه شمع عمر من ،ولی

اختر سُرخ شهادت در نگاه من بود

هاتف غیبی بشارت می دهد بر اهل نور

بعد شام غم ظهوری در پگاه من بود

قتلگاه مادر من گر كه شد در پشت در

حجرۀ در بستۀ من قتلگاه من بود

ای شهادت دیر كردی زودتر از در در آی

چـون ز جنّت فاطمه چشمش به راه من بود

گرچه من سیمرغ قاف عرش بودم از ازل

قبله گاه اهل دین آرامگاه من بود

هركه با اشكش مُزیّن می كند بزم مرا

ای «وفائی» روزمحشر در پناه من بود

سید هاشم وفایی