اشعار و دلنوشته هایی برای حضرت معصومه (س)

در سرد سیر شهر دل، روح بهاری             

در  شوره زار سینه ی من چشمه ساری

 میخواهی امشب بر کویر دیده گانم

 با روضه هایت باغی از شبنم بکاری

 سهم تو از ارث پدر، خونجگر بود

 از کودکی در ماتم او سوگواری

 منزل به منزل در پی دلدار رفتی

 در دشت های عاشقی محمل سواری

 داغ عزیزانت بلای جانتان شد

 تو زخمی تیغ جفای روزگاری

 تا مقصدت مشهد، دگر راهی نمانده

 ای کاش می شد اندکی طاقت بیاری

 می سوختی از آتش تب، بین بستر

 دلخسته راضی به رضای کردگاری

 باید بیاید دلبرت، باید بیاید

 در آخرین ساعات هم امید واری

 چشمان اشک آلوده ات را تا دم مرگ

 یک لحظه هم از درب حجره بر نداری

نام رضا از روی لب هایت نیفتد

 با اینکه رو به قبله و در احتضاری

 تو یادگار دلبرت را مثل زینب

 با گریه روی سینه ی خود می فشاری

 دیگر مخور غم، چون سرت را ای کریمه

 بر دامن زهرای اطهر می گذاری

 ***

مسافر

در مجلس عزاي شما گريه مي كنم

 امشب فقط براي شما گريه مي كنم

 عطر گلاب مرقدتان بر مشام خورد

 در گوشه ي سراي شما گريه مي كنم

 چون اشك بين روضه به هر درد مرهم است

 با نيت شفاي شما گريه مي كنم

 با بال هاي بي رمق اشك ديده ام

 در مشرق هواي شما گريه مي كنم

 من هم مسافرم، وطنم مشهد الرضا ست

 دنبال رد پاي شما گريه مي كنم

 خواندم چگونه پير شدي در جواني ات

 دارم ز غصه هاي شما گريه مي كنم

 عمري براي هجر پدر گريه كرده اي

 امشب منم به جاي شما گريه مي كنم

وحید قاسمی