نکاتی درباره اصولی ترین شیوه اعلام مخالفت زوجین با پیشنهادهای خانواده همسر

در فرهنگ ما ایرانی ها معمولا ازدواج امری کاملا شخصی و فردی در نظر گرفته نمی شود و در تمام مراحل آن از آشنایی تا بعد ازدواج، نظرات خانواده های طرفین هم از اهمیت برخوردار است. این سنت تاریخی با آنکه جنبه های مثبتی مانند استفاده از تجربه بزرگسالان و ایجاد ارتباط نزدیک بین اعضای خانواده دارد، ممکن است جنبه های حاشیه ای هم در پی داشته باشد. یکی از این نکات، احساس دخالت در امور شخصی زوجین است. ممکن است زوج جوان پیشنهادها و توصیه های خانواده را نوعی دخالت محسوب کنند. برای پیشگیری از این امر باید به چند نکته دقت کرد.

خانواده ها مرز پیشنهاد و دخالت را بشناسند
اولین نکته مربوط به بزرگ ترهاست. آن ها باید حد و مرز پیشنهاد و دلسوزی با دخالت مخرب را بشناسند. ممکن است موضوعی به نظر خود آن ها خیرخواهی اما در نظر جوان ترها دخالت محسوب شود. بزرگ ترها باید به یاد داشته باشند که زوج جوان افرادی بالغ و عاقل هستند و می توانند به بهترین شیوه زندگی خود را سامان بدهند. اگر شما در توانایی فرزندتان درباره تصمیم گیری مستقل یا تشخیص درست و غلط شک دارید، پس به هیچ وجه زمان ازدواج او نرسیده بوده و نباید عروس یا دامادش می کردید. در ضمن و در همین راستا مشکلی به نام سندروم آشیانه خالی وجود دارد. والدین بعد از خروج فرزندان از خانه و شروع زندگی مستقل، جای خالی آن ها را احساس می کنند و دیگر برای خود هیچ هدف یا ارزشی نمی بینند زیرا تنها هدف آن ها و تنها وظیفه ای که برای خود تعریف کرده بودند، مادر یا پدری بوده است و بعد از پایان آن، احساس تهی بودن به آن ها دست می دهد. لذا با دخالت و ایفای نقش در تک تک تصمیم ها و مراحل زندگی مشترک فرزند، سعی می کنند نقش حمایتگر مادرانه/پدرانه خود را حفظ کنند که معمولا این دخالت ها مخرب و مانع از شکل گیری زندگی مستقل و بهروزی فرزندان است. معمولا ازدواج های این فرزندان به علت مداخلات شدید والدین به طلاق منجر می شود. بهترین توصیه برای والدین عروس و داماد این است که برای خود سرگرمی و هدف جدیدی پیدا کنند و از اوقات فراغت خود لذت ببرند. تا امروز بار مسئولیت فرزندپروری را بر دوش داشته‌اند و  اینک زمان استراحت و لذت بردن از وقت آزاد است.
 

هر پیشنهادی را دخالت محسوب نکنید
موضوع دوم در ارتباط با خود زوجین جوان است. مهم ترین امر در این میان آن است که هر پیشنهادی را دخالت محسوب نکنید. دیگران ممکن است از تجاربی برخوردار باشند که برای شما مفید است. پس حتما به صحبت ها و توصیه های دیگران گوش کنید؛ اما این گوش کردن به معنای اجرای حتمی آن ها نیست. هر شخصی و هر زوجی حق دارند برای زندگی خود تصمیم بگیرند، حتی اگر این تصمیم به وضوح هم اشتباه باشد، دیگران حق دخالت ندارند. اطرافیان در حد گوشزد کردن عواقب تصمیم می توانند ایفای نقش کنند اما باید تصمیم نهایی و قاعدتا مسئولیت عواقب آن را به عهده خود فرد بگذارند.
 

مهارت نه گفتن را بیاموزید
نه گفتن یک مهارت بسیار مهم برای زندگی مستقل و شاد است. سعی کنید مهارت نه گفتن را بیاموزید. متاسفانه بسیاری از والدین تصور می کنند اگر فرزندانشان جواب منفی به آن ها بدهند نشانه بی احترامی یا قدرنشناسی است، لذا در دوران نوجوانی و جوانی سعی می کنند با هر شیوه ای که در توان دارند، فرزندان خود را مطیع بار بیاورند. غافل از این که شخصی که توانایی نه گفتن ندارد، خیلی راحت طعمه معضلات اجتماعی اعم از اعتیاد، ورشکستگی، اختلافات زناشویی و ... خواهد شد. به یاد داشته باشید که مسئولیت زندگی شما با شخص شماست و نه هیچ کس دیگری. اگر اشتباهی مرتکب شوید عمر و انرژی تان به هدر رفته است و این که دیگران را مقصر قلمداد کنید، هیچ دردی از شما درمان نخواهد کرد؛ پس حتما مهارت نه گفتن را بیاموزید.
 

حتما با همسرتان هماهنگ باشید
نکته بعدی این است که هرگز بدون مشورت با همسر خود موضوعی را نه قبول کنید و نه رد کنید. همیشه در مواجهه با پیشنهادهای دیگران، تصمیم نهایی را به مشورت با همسر خود موکول کنید. این امر هم می تواند روابط و احترام بین زوجین را افزایش دهد، هم به شما فرصت بررسی همه جانبه پیشنهاد طرف مقابل را می دهد. از سوی دیگر، اگر در مخالفت تان، از پشتیبانی همسر خود برخوردار باشید، راحت تر نه خواهید گفت. البته قابل ذکر است که در معدود شرایط خاص ممکن است یکی از زوجین مجبور شود از طرف همسر خود قولی بدهد یا مسئولیتی را قبول کند؛ در این شرایط به خاطر داشته باشید قول همسرتان به مثابه قول و حرف شماست. بدون سرزنش همسرتان اگر آن کار در توانتان است، انجام دهید. از تمسخرهایی مانند زن ذلیل یا وابسته نترسید، مهم ترین اصل زندگی زناشویی شریک کردن فرد مقابل در زندگی خود است. در نتیجه تفاوت فاحشی بین فرد مجرد و متاهل در زمینه تصمیم گیری وجود دارد.
 

این گونه «نه» بگویید
هنگام نه گفتن واضح صحبت کنید. استفاده از عباراتی مانند حالا ببینم چه می شود، اگر خدا بخواهد و ... فقط باعث اصرار بیشتر طرف مقابل در قانع کردن شما خواهد شد، که قاعدتا خیلی خوشایند نیست. اگر واقعا قصد انجام آن پیشنهاد را ندارید، خیلی مودبانه از توجه و دلسوزی فرد مقابل تشکر کنید و با بیان یک علت کوتاه کاملا واضح آن را رد کنید. اما به خاطر داشته باشید بهتر است همیشه قبل از جواب منفی برای فرد مقابل و خانواده همسرتان روشن کنید که متوجه قصد و نیت خیرخواهانه شان هستید و از این بابت ممنون و متشکر هستید، اما در شرایط حاضر امکان انجام یا قبول آن پیشنهاد را ندارید.