كاشت و پرورش گل_گاوزبان

اهمیت داروئی گل گاوزبان
این گیاه حاوی مواد موسیلاژ، قندی، تانن و ترکیبات فنلی و نیز مقدار کمی آلکالوئید است (آرام بخش). گیاه گل گاو زبان به عنوان یکی از غنی ترین منابع اسیدهای چرب اصلی بشمار می رود بطوریکه از آن به عنوان غنی ترین منبع شناخته شده برای گاما اسید لینوئیک در نزد بشر معرفی شده است.
گاوزبان حواس پنجگانه آدمی را تقویت می‌کند. دمکرده آن نشاط آور بوده و رنگ رخسار را باز می‌کند. سینه را نرم می‌کند. تنگی نفس و دردگلو را شفا می‌دهد. دلهره و وحشت را از بین می‌برد. غم و غصه را کم کرده و برای کسانی که با خود حرف می‌زنند بسیار خوبست. از برگهای تازه آن برای درمان جوشهای چرکی دهان و درمان برفک استفاده می‌شود .
 مهمترین آفت گل گاوزبان
مهمترین آفت گل گاوزبان کرم برگ خوار است که در زمان برداشت بیشترین خسارت را وارد می کند و چون در این زمان مبارزه ی شیمیایی صلاح نمی باشد، مبارزه ی بیولوژیک توصیه می شود. سفیدک پودری نیز ممکن است رخ دهد. تماس خارجی با برگ گل گاوزبان تازه ممکن است سبب خارش پوست در برخی افراد حساس شود. خارهای سطح گیاه می تواند تحریک کننده پوست شما باشد، بنابراین استفاده از دستکش هنگام کار با گل گاو زبان قابل توصیه است. گل گاوزبان بعلت داشتن آلکالوئید برای زنان باردار و کودکان مضر می باشد.