آیا حیات زود وارد زمین شده است؟

طبق تحقیقاتی که جدیدا توسط دانشمندان آکسفورد و هاروارد انجام شده، شاید حیات در مقایسه با سایر مناطق کهکشان خیلی زود وارد زمین شده است. به این ترتیب شاید تمدن هایی که بعدها در کهکشان از آن به عنوان تمدن اولیه یاد شود، ما باشیم. با ادامه ی این خبر از بهترین ها در زمین همراه باشید.

تاکنون فرض بر این بوده که جایی در فضا، تمدن هایی وجود دارند که میلیاردها سال از ما قدیمی تر هستند. به هر حال طبق منطق، جهان 13.8 میلیارد سال عمر دارد، درحالیکه زمین در برابر آن همچون کودک نوپایی است که فقط 4.5 میلیارد سال از زمان تولد آن می گذرد. به این ترتیب زمان کافی برای ایجاد حیات در سیارات دیگر وجود داشته تا آنها بتوانند از ما پیشی بگیرند.

اما تحقیقات جدیدی که توسط پروفسور آوی لوئب از دانشگاه هاروارد انجام داده، نشان می دهد امکان حیات در جهان بنا به آمار در آینده محتمل تر است. دلیل این احتمال تاحدی بسته به عناصر مورد نیاز برای حیات مانند کربن و اکسیژن و سطح ایمنی تابش های پس زمینه ای می باشد که برای ایجاد شرایط مناسب آن نیاز به میلیون ها سال زمان پس از واقعه ی بیگ بنگ است. از عامل های دیگر آن است که اگرچه ستاره های با جرم متوسط مانند خورشید ما ظاهرا دارای بهترین شرایط برای سیاراتی که حول آنها می چرخند می باشند، اما ستاره های با جرم کمتر مانند کوتوله های سرخ نیز برای این امر تقریبا کافی هستند.

و خبر خوب برای علاقمندان به کوتوله های سرخ آن است که ستاره های با جرم کمتر دارای طول عمر بسیار بیشتری نسبت به ستاره های با جرم متوسط هستند، درواقع آنها می توانند تریلیون ها سال بیشتر بتابند. این بدان معناست که درنهایت این ستاره های کم جرم با عمر طولانی می توانند زمان بیشتری برای شکل گیری حیات فراهم کنند.

از دیگر عامل های مهمی که این گروه تحقیقاتی در پژوهش های خود به آنها تکیه کرده اند، تعداد سیاره های سکونت پذیر حول ستاره ها، تعداد ستاره ها در جهان در یک زمان مشخص، و جرم ستاره های جدیدا متولد شده می باشند.

دکتر رافائل آلوز باتیستا از دپارتمان فیزیک آکسفورد، یکی از پژوهشگران این تحقیق، گفته است نتیجه ی اصلی این پژوهش آن است که ظاهرا حیات در آینده با احتمال بیشتری نسبت به زمان حال به وجود می آید. البته این لزوما به معنای تنهایی ما در جهان نیست. اما اگر اکنون 1,000 سیاره با احتمال حیات در جهان داریم، این احتمال در آینده به 1,000,000 سیاره می رسد.

دکتر باتیستا گفته است: "ما به برخی اطلاعات افزوده دست یافته ایم، مانند زمانی که طول می کشد حیات بر روی یک سیاره به وجود آید، و برای کسب این اطلاعات تنها منبع ما حیات بر روی سیاره ی زمین بوده است. این محدودیت منبع موجب محدودسازی جرم ستاره هایی که می توانند میزبان حیات باشند، شده است، زیرا ستاره های با جرم بالا زیاد عمر نمی کنند. به این ترتیب اگرچه خطرهایی مرتبط با ستاره های کوتوله ی سرخ کم جرم وجود دارند که از ایجاد حیات حول آنها جلوگیری به عمل می آورند – مانند سطوح بالای تابش – پس می توان انتظار شکل گیری تمدن را در آینده بر روی سیاره های نزدیک به این ستاره ها داشت. بر ای اساس شاید ما خیلی زود آمدیم."

این ایده جای تفکر دارد. شاید خیلی از ما آرزوی برقراری تماس با تمدن هایی فراتر از سیاره ی خود را داریم. اما اگر متوجه شویم زمانی زندگی می کنیم که حیات وجود دارد اما بسیار نادر است، آیا شیوه ی ارتباط ما تغییر خواهد کرد؟

دو کاوشگر وویجر هر دو حامل یک صفحه ی طلایی هستند که اطلاعاتی در مورد سیاره ی ما، زبان های مختلف رایج روی زمین، علوم و هنرهای بشر، ثبت شده است. اما اگر تحقیقات اخیرا انجام شده واقعیت داشته باشد، شاید فقط بتوانیم پندهایی را برای تمدن های آینده به ارث بگذاریم. این تحقیقات در ژورنال Journal of Cosmology and Astroparticle Physics. منتشر شده است.