انجیر

درخت_انجیر
چون درختان انجیر پرورش یافته به علت گزینشی که طی سالهای متمادی به منظور بدست آوردن میوه مرغوب تر در آنها صورت گرفته تغییراتی حاصل کرده اند که درآنها غالباً گلهای نرمشاهده نمی شود از این جهت برای بارور کردن آنها روشهای مختلف بکار می رود که یکی تکان دادن شاخه های درختان وحشی انجیر در یک زمان معین بر روی شاخه های درختان پرورش یافته است که کاپریفیکاسیون (Caprification) نامیده میشود و یا آنکه پنس باریکی را در گل آذین گلابی شکل درخت انجیر وحشی داخل کرده و سپس آنها را درون گل آذین درخت انجیر پرورش یافته وارد می کنند. تا با این عمل دانه های گرده را به گلهای ماده گل آذین درخت انجیر پرورش یافته انتقال دهند. گلهای ماده انجیر وحشی دارای لارو حشره ای بنام Blastophago glossorun می باشند. این لارو پس از آنکه رشد نمود تبدیل به حشره کامل میشود و چون ضمن خروج از سوراخ فوقانی نهنج اندامها یش به دانه های گرده گلهای نر آلوده می گردد. در نتیجه اگر به درون نهنج درختان پرورش یافته نفوذ یابد آنها را بارور می سازد تخم ریزی حشره مذکور در درون گل آذین درختان پرورش یافته به این علت که گلهای ماده اینگونه درختان خامه بلند دارند معمولاً میسر نمی شود. گاهی برای بدست آوردن میوه مرغوب و اطمینان از انجام عمل لقاح پایه های چندی از انجیر وحشی را در مزارع درخت انجیر می کارند تا انتقال دانه گرده به گلهای ماده درختان مقدور شود. درختان انجیر معمولاً سه مرتبه در سال یکی اواخر بهار دومی در تابستان و سومی در پائیزه میوه میدهند. میوه های پائیزه معمولاً کوچکتر از دو فصل دیگر است.انواع انجیرهای خوردنی را از لحاظ زمان رسیدن به 2 دسته؛ الف) انجیرهای سه وقته که از اوایل تابستان میوه های آن شروع به رسیدن کرده و این کار را تا اواسط شهریور ماه حتی اغلب دیرتر ادامه می دهند و میوه های رسیده و آنها به رنگهای سبز یا سیاه می بایستند. ب) انجیرهای یزدی با میوه هایی معمولاً شیرین تر از انجیر سه وقته ولی ریزتر از آنها به بزرگی گردو و به رنگهای سبز و زرد و بیشتر از همه سیاه به بازار عرضه می شوند بر خلاف انجیرهای سه وقته میوها‌یشان معمولاً در یک زمان (حدود شهریورماه) می رسند از نظر بیولوژی گلهای انجیر را به سه گروه تقسیم کرده اند . (1) انجیرهای آدریاتیک؛ (2) انجیرهای ازمیری؛ (3) انجیرهای سان پدرو