پرسش و پاسخ ویژه توحید و خداشناسی

پرسش: براى بچه دوم ابتدائى كه مىگه خداروكى آفريده چه جواب قانع كننده بدهيم كه ديگه چرا نداشته باشه.لطفا راهنماى كنيد.

پاسخ:

در اين سنين، به سختي مي توان چنين سوالاتي را پاسخ درست داد؛ لذا يا بايد ذهن او را از مسأله منصرف كنيد به امور ديگر تا فعلاً به اين مسائل فكر نكند، يا بايد بگوييد كه جواب اين سوال سخت است، بايد بزرگ شوي تا بداني. آنگاه جواب زير را به صورت سوال و جواب برايش بيان كنيد. اگر جواب را دريافت كه الحمد لله، اگر درنيافت، بگوييد: نگفتم كه پاسخ اين سوال، سخت است؟! ان شاء الله بزرگ شدي، دوباره همين جواب را مي خواني و مي فهمي.

به او بگوييد: آفريدن يعني چه؟

كمكش كنيد تا بگويد: آفريدن يعني وجود دادن.

آنگاه بگوييد: هر چيزي خودش، خودش است؛ و خود شيء را نمي توان به او داد. مثلاً انسان، وجود نيست، بلكه انسان، انسان است. پس نمي توان به انسان، انسان داد، امّا مي توان به انسان، وجود داد تا موجود بشود. درخت هم درخت است نه وجود. پس به درخت هم نمي توان درخت داد ولي مي توان به درخت، وجود داد تا موجود بشود.

همان گونه كه انسان، انسان است، درخت، درخت است، وجود هم وجود است. امّا ديگر معني ندارد كه كسي به وجود، وجود بدهد. چون همانطور كه انسان، انسان است، درخت، درخت است، وجود هم خودش وجود است. به چيزي كه وجود نيست، مي توان وجود داد، امّا به خود وجود، نمي توان وجود داد. چون وقتي وجود، خودش وجود است، ديگر معني ندارد كه خودش را به خودش بدهند.

آنگاه بگوييد: خدا يعني وجود. پس وجود دادن به خدا، يعني خدا دادن به خدا، يا وجود دادن به وجود، كه بي معني است.

پس وقتي مي گوييم:

« انسان، وجود دارد» يعني «انسان، خدا دارد.»

«درخت، وجود دارد.» يعني «درخت، خدا دارد.»

دقّت كن! (خطاب به کودک)

« درخت، وجود دارد» درست است امّا «درخت، وجود است» نادرست مي باشد. « درخت، درخت دارد» هم نادرست است امّا «درخت، درخت است» درست مي باشد.

« انسان، وجود دارد» درست است امّا «انسان، وجود است» نادرست مي باشد. « انسان، انسان دارد» هم نادرست است امّا «انسان، انسان است» درست مي باشد.

امّا «خدا، وجود است» درست مي باشد؛ چون خدا يعني وجود. پس معني اين جمله چنين مي شود: « وجود، وجود است» كه مثل «انسان، انسان است» و « درخت، درخت است» مي باشد.