ماه رمضان ماه تضرع و استغاثه و دعا و نیایش به درگاه پروردگار عالمیان است

ماه مبارك رمضان، ماه ضیافت الهی، ماه تنزیل قرآن و ریزش باران وحی و وزش نسیم مهر خداوند یك بار دیگر با آمدنش دل‌های عاشق و خسته را غرق شادی و شعف كرد. خداوند بزرگ، در این ماه با فراخوانی بندگان خویش بر خوان گسترده‌اش هیچ لطف و عنایتی را از آنان دریغ نفرموده و تمام بركات را در دسترس آنان قرار داده است. در این ماه مبارك، درهای بهشت، باز؛ و درهای جهنم، بسته شده است و شیاطین در زنجیرند و این الطاف، زمینه توجه بندگان را به ذات اقدس الهی فراهم و جان تشنه آنان را مهیای دریافت پیام‌های هدایت و سعادت كرده است.

ماه مبارك رمضان، ماه توبه و بازگشت به خداوند رئوف و غفور و ماه تضرع و استغاثه و دعا و نیایش به درگاه پروردگار عالمیان است؛ ماهی كه به فرموده پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله، دعای شما در این ماه مستجاب است. (١) و از دعاهای این ماه دعا برای تعجیل در ظهور است.

دعای زیبای ظهور در ماه مهمانی خدا
یكی از دعاهای ماه مبارك رمضان، "دعای افتتاح" (٢) است كه به خواندن آن در شبهای این ماه، توصیه شده است و اگرچه ادعیه‌ی مربوط به این ماه زیاد است، ولی بزرگانی مانند میرزا جواد آقا ملكی تبریزی، برای این دعا و دعای سحر و دعای ابوحمزه، اهمیت بیشتری قائل شده و آن‌ها را ممتاز دانسته‌اند.

از ویژگی‌های دعای افتتاح آن است كه دعاكننده را هر شب، متوجّه حضرت ولی عصر علیه السلام و "دولت كریمه" ایشان می‌كند و شوق لقای آن دولت را در دل او زنده می‌دارد. بخش پایانی این دعا، به شكل نسبتاً گسترده ای، هم خصال آن حضرت را بازگو می كند: "العدل المنتظر" و هم خصال دولت آن حضرت را بر می‌شمارد: "تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ"،(٣) و بالاخره شیعه‌ای كه حِرمان دوره‌ی غیبت را تحمّل می‌كند، در پایان دعای خود، رنجهای این دوره را با زبان شِكوه با خداوند نجوی می‌كند: "اللَّهُمَّ إِنَّا نَشْکُو إِلَیْکَ..."

و از حضرت حق می‌خواهد كه با ظهور حضرت، این دوره‌ها پایان پذیرد: "اللَّهُمَّ الْمُمْ بِهِ شَعَثَنَا وَ اشْعَبْ بِهِ صَدْعَنَا وَ ارْتُقْ بِهِ فَتْقَنَا وَ کَثِّرْ بِهِ قِلَّتَنَا وَ..." (٤)

منتظر واقعی باید به دو نکته توجه داشته باشد: یكی آن كه در دل باید به یاد حضرت بوده و آرزوی درك دولت او را داشته باشد، و دیگر آن كه در عمل باید به وظایف و تكالیف خود عمل نموده و ذره‌ای از احكام شرعی تخلّف نكند

دعای افتتاح، هر شب دعاكننده را در مرز "غیبت" و "حضور" قرار داده، در حالی كه او را از تاریكی‌های عصر غیبت "بیم" می‌دهد تا مبادا به ظلمت "خو" بگیرد، از "یأس" بازداشته، سپیده را به او نشان می‌دهد:"اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ " بارالها! واقعیت آن است که ما مشتاق دولت کریمه آن حضرت هستیم که اسلام و اسلامیان را عزت مند گردانی.

دعای افتتاح دل ها را به سوی دولت كریمه به پرواز در می‌آورد

 
 چشم به راه دولت کریمه
دعای افتتاح، فضای ذهنی و روحی شخص را از گرفتاری‌ها و نیازهای شخصی اش، فراتر قرار داده و دل او را متوجه "دولت امام" قرار می‌دهد، در این حال، ممكن است شخص، "شوق دیدار" حضرت را هم داشته باشد و آرزوی ملاقات با حضرت را در سر بپروراند، ولی این دیدار، دیدار با شخصیتی است كه در "رأس دولت" قرار گرفته و در زمانی است كه پرچم فتح را به اهتزار در آورده است و لذا از این سو هم "دیدن من" مطرح نیست، بلكه  منظور دیدار عموم ملّت با امام است: "دیدن ما": "متی ترانا و نراك و قد نشرت لواء النصر تری". (٥)

دعای افتتاح، به ما می‌آموزد كه امام را از سطح خواسته‌های شخصی خود، بالا‌تر ببینید، و به امام صرفاً به عنوان شخصیتی كه در كوچه پس كوچه‌های درد و رنج، باید سراغ امداد غیبی‌اش را گرفت، نگاه نكنید، بلكه امام، آن شخصیتی است كه با دولت كریمه اش، به اسلام در جهان عزّت می‌بخشد: اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَیْکَ فِی دَوْلَةٍ کَرِیمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ.

 آرزوی منتظران
منتظران حضرت ولی عصر علیه السلام، چشم به راهند تا در عصر ظهور، تحوّلات وسیع و عمیق اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی، رخ دهد، به گونه‌ای كه نه فقط پایه و اساس ظلم و ستم، ویران گردد، بلكه حتّی موارد نادر و معدود ظلم و تعدّی هم اتّفاق نیفتد، و بالاخره "هیچ اثری" از ظلم دیده نشود!"لا یری اثر من الظلم" (6)

منتظران چشم به راه جامعه ای‌اند كه در آن خونریزی وجود ندارد، و امنیت و آسایش چندان فراگیر می‌شود كه حتّی مزاحم "خواب" كسی هم نمی‌شوند: "لایوقظ نائماً ولایهریق دماً" (7)  مفاسد فرهنگی و اقتصادی از قبیل میگساری، زنا و ربا ریشه كن شده، و مردم با رغبت و از روی اشتیاق به بندگی خدا روی می‌آورند، در آن جامعه راستی و راستگوئی فراگیر می‌شود، نه دروغی دیده می شود و نه دروغی شنیده می‌شود، از این رو، به شكل رسمی یا غیر رسمی، هیچ كس سخن دیگری را "تكذیب" نمی‌كند، تا چه رسد به آنكه دروغ، نردبان رشد و ترقّی باشد:"یمحیق ‌الله الكذب" (٨) و پایه و اساس این تحوّلات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی، تحوّلی است كه در دولت رخ می‌دهد، از این رو همه چیز با "تأسیس دولت كریمه" آغاز می‌شود.

دعای افتتاح، به ما می‌آموزد كه امام را از سطح خواسته‌های شخصی خود، بالا‌تر ببینید، و به امام صرفاً به عنوان شخصیتی كه در كوچه پس كوچه‌های درد و رنج، باید سراغ امداد غیبی‌اش را گرفت، نگاه نكنید، بلكه امام، آن شخصیتی است كه با دولت كریمه اش، به اسلام در جهان عزّت می‌بخشد

بنابراین شایسته است در این ماه با عظمت از دعا غافل نبوده و طبق سفارش بزرگان هر شب مداومت به خواندن این دعا نموده و قلباً از پروردگار ظهور حضرت را خواستار شویم.

 دو نکته طلایی
دعای افتتاح دل ها را به سوی دولت كریمه به پرواز در می‌آورد، و آمال و اندیشه‌های ما را به سمت آن هدایت می‌كند، ولی از این كه برای آن "دولت"، چه "اقدامی" باید انجام دهیم، سخنی نمی‌گوید، و تكلیفی برایمان بیان نمی‌كند،اما مسلم است که ما باید در مسیر اطاعت ائمه علیهم السلام حركت كنیم و از نافرمانی نسبت به آن‌ها پرهیز كنیم و هر روز صبح با حضرت پیمان ببندیم كه از یاران حضرت بوده و مطیع فرمان او باشیم.

به طور کل منتظر واقعی باید به دو نکته توجه داشته باشد: یكی آن كه در دل باید به یاد حضرت بوده و آرزوی درك دولت او را داشته باشد، و دیگر آن كه در عمل باید به وظایف و تكالیف خود عمل نموده و ذره‌ای از احكام شرعی تخلّف نكند.

به امید ظهور و بر پایی دولت کریمه اش.

منبع:tebyan.net