(صندلی داغ)میهمان مسئول محترم وبلاگ های راسخون+امتیاز ویژه

امید وارم با پاسخ بنده خنده به روی لبهایتان بنشیند

در آن دوران از نظر بنده یک شخص بیکار در مدرسه بود که بین بچه های مدرسه قدم میزد (متاسفانه الان متوجه شدم که میتوانستم در بسیاری موارد از ایشان کمک بگیرم)

هیچ وقت گذار بنده به اتاق ایشان نیفتاد بجز در زمان اتمام تحصیلات در مقطع اول دبیرستان