نکات اخلاقی ماه مبارک در محضر بزرگان +امتیاز ویژه

اگر انسان بتواند گناه نکند، موقع افطار که به راستی بگوید «اللهم لک صمت» خدایا برای تو روزه گرفتم. به راستی روزه باشد، همان وقت پروردگار عالم یک دعای مستجاب و یک حاجت برآورده شده به او می‌دهد لذا بالاتر از نماز با آن همه فضیلتش، بالاتر از روزه با آن همه مقامش، بالاتر از خدمت به خلق خدا همیشه و مخصوصاً در ماه مبارک رمضان با آن همه مقامش، بالاتر از همۀ اینها، اجتناب از گناه است. چشم انسان، گوش انسان، زبان انسان، کنترل باشد.

به عبارت دیگر بزرگان می‌گویند یک روزۀ عمومی داریم و اینکه انسان از آنچه در رساله‌ها نوشته شده اجتناب کند و مفطرات روزه را به جا نیاورد. اما یک روزۀ بالاتر داریم و اینکه علاوه بر اینکه مفطرات رساله را به جا نمی‌آورد، مفطرات اخلاقی هم به جا نمی‌آورد. می‌رسد به آنجا که گناه در زندگی او نیست. در ماه مبارک رمضان، گناه نمی‌کند و الاّ اگر فقط مفطرات رساله‌ای باشد، قضا و کفاره ندارد، اما گردوی پوچ است و ارزش ندارد. دعا مستجاب نمی‌شود و پروردگار عالم راضی نمی‌شود بلکه باید دوّمی باشد. قرآن می‌فرماید: «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقينَ»

روزه و نماز و سایر عبادات و خدمت به خلق خدا از متّقی قبول می‌شود. متّقی کسی است که به همۀ واجبات اهمیّت می‌دهد و اجتناب از همۀ گناهان دارد و اگر گناهی آمد فوراً جبران و تدارک و توبه می‌کند و قرآن می‌فرماید: «إِنَّما يَتَقَبَّلُ اللَّهُ مِنَ الْمُتَّقينَ»

به اولی روزۀ صحیح می‌گویند و به دومی روزه مقبول و به سومی روزه مبرور می‌گویند. یعنی خدا روی آن روزه آفرین می‌گوید. 

سايت شفقنا