سخني پر از پند

بگذار ترکت کنند...
بگذار بخواهی و نشود...
بگذار دیگر فرقی بین شب و روزت نباشد...
بگذار جا خوش کنند دستانت رو به آسمان...
بگذار آرزویت برآورده نشده بماند...
بگذار اشک شود دریا دریا بباری برایش...
بگذار درد شود...
بگذار زخمش باقی بماند...
بگذار تنها بمانی و با سکوتی تلخ غروب هایت را بگذرانی...
   بگذار دنیا هرچه میخواهد سرت بیاورد...
   تو اما تحمل کن...
   تو خدایت را داری...
   خدایی که چوبش صدا ندارد...