پاسخ به: صفات خداوند در نهج البلاغه
دوشنبه 27 اردیبهشت 1395 12:35 AM
يخبر لا بلسان و لهوات، و يسمع لا بخروق و أدوات. يقول و لا يلفظ، و يحفظ و لا يتحفظ، و يريد و لا يضمر. يحب و يرضى من غير رقة، و يبغض و يغضب من غير مشقُة. يقول لمن أراد كونه: كن فيكون. لا بصوت يقرع، و لا بندأ بسمع. و انما كلامه سبحانه فعل منه أنشاه و مثله، لم يكن من قبل ذلك كائنا، و لو كان قديما لكان الها ثانيا.
خبر مى دهد، اما نه به وسيله زبان و زبانچه ها و مى شنود اما نه با سوراخ هاى گوش و ابزارهاى شنيدن، سخن مى گويد اما نه با تلفظ كردن و و از بر مى كند اما نه با حافظه... به هر چه اراده كند كه هستى يابد، مى گويد: باش و او هستى مى يابد، اما اين گفتن او نه با صدايى است كه پرده گوش را بكوبد و نه با آوازى كه شنيده شود، بلكه گفتار خداى سبحان فعل اوست كه آن را ايجاد كرده و تجسم مى بخشد و پيش تر وجود نداشته است؛ زيرا اگر فعل او قديم و ازلى مى بود آن خداى دومين بود.72
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
