پاسخ به: شناخت خدا در نهج البلاغه
دوشنبه 27 اردیبهشت 1395 12:16 AM
«اعلم ان الراسخين فى العلم هم الذين اغناهم عن اقتحام السُدَد المضروبة دون الغيوب، الاقرار بجملة ما جهلوا تفسيره من الغيب المحجوب، فمدح الله تعالى اعترافهم بالعجز عن تناول ما لم يحيطوا به علما، و سَمّى تركَهم التعمق فيما لم يكلّفهم البحث عن كنهه رسوخاً، فَاقتَصِر عَلى ذلِك وَ لَا تُقَدّر عَظَمَةَ الله سُبحَانَه عَلَى قَدْرِ عَقْلِك فَتَكونَ مِن الهالِكِين».
بدان كه استواران در علم آن كسانى هستند كه اقرار به مجموع آن چه در پس پرده غيبت است و تفسيرش را نمى دانند، آنان را از اين كه بخواهند به زور از درهايى كه جلو عوالم غيب زده شده است وارد شوند بى نياز كرده است. پس خداوند بزرگ اعتراف آنان را به ناتوانى از رسيدن به آن چه در حيطه دانششان نيست ستود و خوددارى آنان را از غور كردن در آن چه به بحث و جستجو از كنه آن مكلف نشده اند استوارى در علم ناميده؛ پس به همان اندازه كه خداوند دانستن آن را مجاز دانسته اكتفا كن، و عظمت خداوندى را با ترازوى عقلت اندازه مگير، كه دچار هلاكت خواهى شد.(9)
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
