پاسخ به: جهاد در نهج البلاغه
یک شنبه 26 اردیبهشت 1395 11:33 PM
اللهُمّ إِلَيكَ أَفضَتِ القلوبُ و مُدَّتِ الأَعناقُ و شَخَصَتِ الأَبصارُ و نُقِلَتِ الأَقدامُ و أُنضِيَتِ الأَبدانُ اللّهُمّ قَد صَرَّحَ مَكنونُ الشَّنَآنِ وَ جَاشَتْ مَراجِلُ الأَضغانِ اللَّهمّ إِنا نَشكُو إِلَيكَ غَيبَةَ نَبِيِّنَا وَ كَثرَةَ عَدُوِّنَا وَ تَشَتُّتَ أَهوَائِنَا- «رَبَّنَا افتَحْ بَيننا وَ بَينَ قَومِنا بِالحَقِّ وَ أَنتَ خَيرُ الفاتِحِين».
هنگام برخورد با دشمن در وقت جنگ مى فرمود: خدايا! قلبها به سوى تو روان شده، و گردنها به درگاه تو كشيده، و ديده ها به آستان تو نگران، و گامها در راه تو در حركت، و بدنها در خدمت تو لاغر شده است، خدايا دشمنى هاى پنهان آشكار شده، و ديگهاى كينه در جوش است، خدايا به تو شكايت مى كنيم از اينكه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله در ميان ما نيست، و دشمنان ما فراوان، و خواسته هاى ما پراكنده است. «پروردگارا! بين ما و دشمنانمان به حق داورى فرما كه تو از بهترين داورانى».13
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
