غزلیات حزین لاهیجی

پس از ما تبره روزان روزگاری می شود پیدا
قفای هر خزان آخر بهاری می شود پیدا
مکش ای طور با افسرده حالان گردن دعوی
که در خاکستر ما هم شراری می شود پیدا
سرت گردم ،دل آشفته ما را چه می کاوی؟
در این گنجینه داغ بی شماری می شود پیدا
پس از فرهاد باید قدر این جانسخت دانستن
که بعد از روزگاری مرد کاری می شود پیدا
ز هر تنپروری جانبازی ما بر نمی آید
به عمری از حریفان خوش فماری می شود پیدا
چنین گر گریه مستانه را خواهم فرو خوردن
مرا از هر بّنِ مو چشمه ساری می شود پیدا
فراموشم نخواهد کرد آن سرو روان ،امّا
بهار رفته بعد از انتظاری می شود پیدا
"حزین" اَر خویشتن را از میان گم گشته انگاری
درین دریای بی پایان ،کناری می شود پیدا