غزلیات حزین لاهیجی

گوشی نشنیده‌ است صفیر از قفس ما 
چون شمع، به لب سوخته آید نفس ما
با قافلهٔ لاله در این دشت رفیقیم
گلبانگ خموشی است فغان جرس ما
کوتاه صفیرم، قفسم را بگذارید
جایی که رسد ناله به فریادرس ما
افتاده حزین از سر آن زلف رساتر
در جلوه گری خامهٔ مُشکین نفس ما