غزلیات حزین لاهیجی

دیدم صنمی، های! صلا! کعبه نشین ها!
بیعانه ببازید به یادش دل و دینها
درعشق دل از کوثر و رضوان نگشاید
از دوست تسلّی نتوان گشت به اینها
صیدِ دلم افتاده به صحرای رمیدن
صیّاد نگاهان! بگشایید کمینها
آن کیست که در جلوه گَهَت رخش بتازد؟
کرده است تهی غمزه ی بی باک تو زین ها
در کیش محبت هدفِ ناوک نازند
ابروی کماندار تو را چله نشین ها
زیر قلم توست – حزین! – کشور معنی
این نقش ندارند خدیوان به نگینها