غزلیات حزین لاهیجی

باشد رگ هر برگ چمن دام هوسها
رشک است به آزادی مرغان قفسها
کوتاهی پرواز بود لازم هستی
پیچیده به بال و پر ما تار نفسها
رحم است به مستی که ز میخانه برآید
در کشور عقل است به هر کوچه عسسها
خفتیم در این مرحله تا قافله ها رفت
بیدار نگشتیم ز فریاد جرسها
فریاد حزین از نفس سینه خراشت
نِشتر به رگ گل زده ،آتش به قفسها