غزلیات حزین لاهیجی

دیده تا بر هم زدم ،سامان باغ از دست رفت
ذوق مستی داشتم چون گُل،ایاغ از دست رفت
پای در دامان کشیدم، شد گریبانگیر عشق
رفتم از دنبال دل ،گنچ فراغ از دست رفت
عزم کویش داشتم،دانش به حیرانی کشید
کوچه راهی طی نکردیم و سراغ از دست رفت
زیر گردون بود از می بزم ما روشن ،حزین
در شیستانی به این ظلمت ،چراغ از دست رفت