غزلیات حزین لاهیجی

بهار شد که چمن جام ارغوان گیرد
ز جوشِ سبزه زمین رنگ آسمان گیرد
به طرف باغ بساط زمرّدی فکنند
ز لاله بِرهمن خاک طیلسیان گیرد
صبا ز جیب سمن بوی پیرهن آرد
نشانِ نکهتِ گُل گَرد کاروان گیرد
چو آفتاب زند خیمه لاله در هامون
سحاب بر سر کهسار سایبان گیرد
مُغنّی از دمِ گرمت ترانه ای خواهم
که آتشم به نیستان استخوان گیرد
مگر عنایت ساقی کند سبکدستی
پیاله کینِ من از دورِ آسمان گیرد
به من ستیزۀ چرخ کهن نه رسمِ نوی است
که شاهباز فلک صید ناتوان کرد
نشاط ،غاشیه دارسبکسری است، حزین
که چون نسیم صبا راه گلستان گیرد