غزلیات حزین لاهیجی

به خاموشی صفیر آشنایی می توانم زد
چو نی از داغهای خود نوایی می توانم زد
همین من مانده ام امروز تنها از دل افگاران
که پیش دوستان حرف وفایی می توانم زد
نواسنج خموشی کیست غیر از من در این گلشن؟
که حرفی با نگاه سرمه سایی می توانم زد
چنان عاجز نیم کز حال من غافل شود نازت
به خون خویش هم من دست و پایی می توانم زد
دلم با حلقۀ ماتم نشینان الفتی دارد
هنوز -  ای گریه ناکان - های هایی می توانم زد
نیارم چون جرس برداشت از دوش کسی باری
همین گمکرده راهان را صلایی می توانم زد