داستان حضرت ابراهیم

داستان حضرت ابراهیم 1

نام مبارك حضرت ابراهيم, قهرمان توحيد 69 بار در 25 سوره قرآن آمده، و يك سوره قرآن (چهاردهمين سوره) به نام سوره ابراهيم است.

هدف از نقل اين فرازها درس گرفتن سایر انسانها از زندگی آن حضرت است، چنان كه در آيه 68 سوره آل عمران مى‏ خوانيم:

:sparkles:اءنّ اولَى النَاسِ بِابراهيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعوهُ؛ :sparkles:

سزاوارترين مردم به ابراهيم آنانند كه از او پيروى كردند.

ابراهيم دومين پيامبر اولوالعزم است كه داراى شريعت و كتاب مستقل بوده، و دعوت جهانى داشته، او حدود هزار سال بعد از حضرت نوح ظهور كرد، و سلسله نسب او تا نوح را چنين نوشته‏ اند: ابراهيم بن تارَخ بن ناحور بن سروح بن رعو بن فالج بن عابر بن شالح بن ارفكشاذ بن نوح.

مادر ابراهيم نونا يا بونا نام داشت، مطابق بعضى از روايات مادر لوط، و مادر ساره، همسر ابراهيم با مادر ابراهيم، خواهر بودند، و پدرشان يكى از پيامبران به نام لاحج بود.

ابراهيم هنوز به دنيا نيامده بود كه پدرش از دنيا رفت، و آزر عموى ابراهيم سرپرستى او را بر عهده گرفت، از اين رو ابراهيم او را به عنوان پدر مى ‏خواند.

ابراهيم حدود چهار هزار سال قبل مى ‏زيست و 175 سال عمر كرد، و سراسر عمرش را در راه توحيد و مسائل انسانى سپرى نمود.

زندگى درخشان ابراهيم در پنج دوره خلاصه مى‏ شود:

1 - بنده خالص خدا بود، و خدا بندگى او را پذيرفت.

2 - مقام پيامبرى.

3 - مقام رسالت.

4 - مقام خليل (دوست خالص) خدا بودن.

5 - مقام امامت.

به اين ترتيب او نردبان تكامل را پيمود و سرانجام بر قله اوج يك انسان كامل كه مقام امامت است، نايل گرديد.

و چون زندگى ابراهيم عليه‏السلام در همه ابعاد زندگى، سازنده است و در پيشانى تاريخ مى ‏درخشد، خداوند او را به عنوان يك امت:diamond_shape_with_a_dot_inside: معرفى كرده و فرمود:

:blossom: ابراهيم يك ملت بود.

يعنى يك فرهنگ و مجموعه‏ اى از برنامه‏ هاى انسان ‏ساز بود.

ابراهيم از پيامبرانى است كه پيروان همه اديان مانند: يهوديان، مسيحيان، مجوسيان، مسلمانان و... او را به بزرگى و قهرمانى ياد مى ‏كنند، چرا كه زندگى ابراهيم به ابديت پيوسته و الگوى همه انسان‏هاى آزادانديش و پيشرو است، و از نظرات گوناگون موجب سازندگى و سعادت ابدى مادى و معنوى خواهد بود.