دل نوشته های شهادت امام موسی کاظم (ع)

سلام بر تو و سلام بر کاظمین، که چنین گوهری را در آغوش دارد!

   دل نوشته شهادت امام موسی کاظم (ع)

  
زنجیرهای سوخته
امشب شب زنجیر است

امشب شب تازیانه است
امشب شب دیوارهاست
امشب شب سلول است و میله ها

امشب کدام شب است که صدای شیون از آهن ها می آید، صدای سوگ از تازیانه ها بلند است، دیوارها نُدبه می خوانند و سلول ها، «وَ إِنْ یَکادْ» می گیرند.

آه! از برکه کُدام چشم بارانی، این همه اشک می جوشد؟

کبوترها برای کیست که سرهایشان را به زمین می زنند؟

خدایا! این چه پیروزی است، نگاه کن! این همه کبوتر چرا از آسمان، خود را به دیوار این سیاه چال می کوبند؟

چرا این همه ماهی در دجله، از آب بیرون می افتند؟

چرا امشب ستاره ها بیرون نمی آیند؟

چرا ماه شیون می کند... ؟

می ترسم از پس این دیوار، به عشق نگاه کنم به پاهای خون آلود،

می ترسم به خورشید نگاه کنم که در زنجیر است،

می ترسم به ملکوتی نگاه کنم که جای تازیانه بر تن دارد...

آه از جفای هارون...

با عشق چه کرده ای که دارد خون... ؟