مصیبت نامه عطار

کرد درویشی ز درویشی سؤال

کارزویت چیست ای درویش حال

گفت از ملک دو عالم خشک و تر

ناچخی میبایدم اما دو سر

تا بیک سر وارهانم خویش را

وز دگر سر خواجهٔ درویش را

تا چونه تو باشی و نه من پدید

حق شود بی ننگ ما روشن پدید

تادرین حضرت خودی میماندت

صد جهان پر بدی میماندت

زنکه گر موئی بماند از خودیت

هفت دوزخ پر برآید از بدیت