حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی

دین چو بگذشت از این جوانمردان

خلق در دین شدند سرگردان

همه را باز رای نعمانی

آشتی داد با مسلمانی

آفتابِ سپهر معروفی

بدرِ دین بوحنیفهٔ کوفی

همه را از پی صلاح جهان

مغز سنّت نهاده اندر جان

بوده در زیرِ گنبد ارزق

حجّت صدق در محجّت حق

دل او چون سرِ خرد هشیار

تن او چون دل قضا بیدار

کرسی دین ز راه او حد بود

لوح محفوظ شرع احمد بود

پیشوای ائمهٔ دین بود

علم و حلم سخاش آئین بود

کرده توفیق پادشاه خودش

شاه شاهان رعیّت خردش

از پی فطنت و هدایت او

پادشاهان به زیر رایت او

دیده بی‌واسطهٔ حکایت و نقل

چهرهٔ سنّت از دریچهٔ عقل

حجّت اصل و فرعِ ایمان بود

نعمتِ خوان شرع نعمان بود

چون پدر در اصول ثابت بود

چون نبی کار کرد و راه نمود

روزگارش به علم مستغرق

جمله آسوده از جدال فِرق

شحنهٔ راهِ دین صلابت او

روح عشق نبی مثابت او

آسمان رای و مشتری دیدار

متّقی خلق و منتجب کردار

کرده در شاهراه فتح و ظفر

شاخ و بیخ هدی چو نام پدر

می‌کند روز و شب دعا افلاک

از دل آفتاب روشن و پاک

باد در راه جان بد عملان

دست او چاره‌گاه تنگدلان

دل همی گوید از طریق دعا

به تضرّع چو مادرِ شهدا

که روان ابوحنیفه ز ما

شادمان باد تا به روز جزا