اشعار دفاع مقدس

امسالِ ما، 
که سال شهید است
با غرش گلوله ی توپ
با ریزش مهیب گلوله
با نام نامی الله
تحویل می شود
من سفره ای پر از گلوله و گل
پر از ترانه و خون
خواهم چید.
من رسم و رسوم گذشته را
من، شگون هزار ساله را
من، شگون هزار ساله را
بهم خواهم زد.
به جای سینی و سنبل
به جای سکّه و سنجد
به جای سیب و سماق
و یا سمنو ...
هفت سینی تازه خواهم چید
سین سال شهادت و ایثار
سین سرهای بی بدن
سین سینه های داغدار
سین سرب و گلوله و باروت
سین سرود سرخ « خمینی »
و سین سوگواران آواره.
من هفت سینی را
بر بلندای خونی ایران
بر سر سفره ی لاله گون وطن
ردیف خواهم کرد.
در سال 60
ما نام « شکست » را
بر بام نام کافران نوشتیم
و اینک در سال 61
پیروزی بزرگ وطن را
پیروزی بزرگ خلق را
پیروزی بزرگ ایمان را
بر بام بام خانه های جنوب
و سرتاسر وطن
خواهیم کاشت.
در سال 61 
که سال شهید است
زنبیلی از لاله های سرخِ « آسپیناس »
پر خواهم کرد.
من در به در خواهم رفت من شهر به شهر خواهم گشت
و بر سر هر حجله ی شهید
یک لاله خواهم زد
تا لاله های سرخ و وحشیِ آسپیناس
خونین ترین پرچم استقلالمان باشد.
در روزهای عید
من به دید و بازدیدی تازه خواهم رفت
و در خانه ی هر شهید جاوید
شعری خواهم خواند.
به پیش جانبازان انقلاب
خواهم رفت
و با عزیزان مجروح، سرشکسته و بی دست
دست خواهم داد
من با لباس و هدیه های رنگارنگ
به بچه های یتیم جنوبی
به آوارگان بی پناه جنگ
سال جدید را
سال شهید را
تبریک خواهم گفت
و هفت سین خونینم را
با آنها خواهم چید
و آنجاست
که از سکوی بلند رسالت، 
تعهد و ایمان
فریاد خواهم زد:
ای روشنفکران روسیاه
ای کورها، لالها، کرها
ای حافظان سکوت
ای از سلاله ی طاغوت
ای بی خبر زنفحه ی باروت
سکوتتان تابوت ...
من عیدی تازه خواهم داشت
و عیدانه ای تازه
به نام فتح