پاسخ به:اشعار دفاع مقدس
چهارشنبه 22 اردیبهشت 1395 4:03 PM
بر جاده می دوید، صد کاروان غبار
در پیش پای او، یک مرد، یک سوار
شور قبیله را، طی کرد و رفت و رفت
تا آسمان پرید، آن آسمان تبار
مردی ز جنس نور، مردی به رنگ عشق
مردی شبیه باد، از خویش در گذار
یک راز سر به مهر، چون غنچه بر لبش
گل گل شکفته بود، پنهان و آشکار
بر چشم جاده ماند، گرد و غبار راه
بر شانه های ما، سنگینی قرار
آن مردِ مردِ مرد در خاطرات ماست
اسطوره بود و هست در یاد روزگار
