پاسخ به:اشعار دفاع مقدس
چهارشنبه 22 اردیبهشت 1395 3:46 PM
بیا پرنده ی دریایی، که تا سپیده نمی پایم
اگرچه بال و پرم سنگی ست، ولی مسافر دریایم
دلم به یمن کبوترها، به مرز عشق رسید اما
هنوز خواهش یک پرواز، نشسته در رگ پرهایم
اگر در آتش و توفانم، دلم به عشق گره خورده است
که بین آتش و خاکستر، هنوز سبز و شکوفایم
تمام وسعت بالم را، به آسمان تو می بخشم
به سمت با تو گره خوردن- به سمت حادثه- می آیم
تو از کرامت بارانی و من – اگرچه تو می دانی
به زیر بارشی از زخمم و تا سپیده نمی پایم
