پاسخ به:اشعار دفاع مقدس
یک شنبه 19 اردیبهشت 1395 3:43 PM
مردی که از صلابت توفان نشانه داشت
با درد، هر زمان سخنی عاشقانه داشت
آن قلب بی قرار که مستانه می تپید
هر دم برای درک شهادت بهانه داشت
با هرچه قید و بند تعلق، غریب بود
در اوج قله های شرف، آشیانه داشت
دریاصفت در اوج خطرهای پیش رو
توفنده مثل موج، دلی بی کرانه داشت
او در میان آتش و خون بر زبان خویش
از فرط اشتیاق ز هجرت ترانه داشت
آری فضای تنگ زمین جای او نبود
گنجایش حماسه ی او، این زمانه داشت!؟
از رزمگاه مردی و ایمان، عروج کرد
مردی که مرگ را، عطشی عارفانه داشت
