اشعار دفاع مقدس

به خون گر کشي خاک من، دشمن من
بجوشد گل اندر گل از گلشن من
تنم گر بسوزي، به تيرم بدوزي
جداسازي اي خصم، سر از تن من
کجا مي‌تواني، ز قلبم ربايي
تو عشق ميان من و ميهن من
مسلمانم و آرمانم شهادت
تجلي هستي است، جان کندن من
مپندار اين شعله افسرده گردد
که بعد از من افروزد از مدفن من
نه تسليم و سازش، نه تکريم و خواهش
بتازد به نيرنگ تو، توسن من
کنون رود خلق است، درياي جوشان
همه خوشه‌ي خشم شد خرمن من
من آزاده، از خاک آزادگانم
گل صبر مي‌پرورد دامن من
جز از جام توحيد، هرگز ننوشم
زني گر به تيغ ستم گردن من
بلند اخترم، رهبرم، از ره آمد
بهار است و هنگام گل چيدن من