غزلیات شاطر عباس صبوحی

ز عشق روی تو، چون بلبل از گل

شکفته گردم، هر دم گل از گُل

ز روی و موت دانستم، ندارد

گل از سنبل جدائی، سنبل از گُل

دهانست و لب این، یا خضر بسته

به روی چشمهٔ حیوان، پل از گُل

گلی بر سر زده آن سرو قامت

و یا ماهیست دارد کاکل از گُل

ز بلبل نیست این غلغل به گلشن

بود این شورش و این غلغل از گُل

مرا گوئی که چشم از او بپوشان

چگونه چشم پوشد بلبل از گُل

صبوحی تا گلندامت به پهلوست

بده دل بر گل و، بستان مل از گُل