سری_دروس_عقاید

#سری_دروس_عقاید

بخش اول مباحث مقدماتی توحید

:high_brightness: در مكتب الاهیِّون (كتاب و سنت) آمده است كه اساس و پایه دین، توحید و عدل است كه نصف دین، توحید است . « التَّوْحِیدُ نِصْفُ الدِّین »
:closed_book: بحار الانوار: ج 3 - ص 240

و نیم دیگر آن، عدل است كه نبوّت دنباله ی توحید و امامت استمرار نبوّت است و معاد نیز لازمه ی عدل است .
بحث نخست و مهم ما توحید است و در آینده، راجع به عدل، توضیحات بیشتری خواهیم داد. ان شاء الله.

:small_red_triangle_down:در حدیثی از امیرالمؤمنین علی (علیه السّلام) در حکمت 470 نهج ‌البلاغه آمده است كه «التَّوْحِیدُ أَلَّا تَتَوَهَّمَهُ وَ الْعَدْلُ أَلَّا تَتَّهِمَهُ» (نهج‏ البلاغة - ص 558) ؛
توحید آن است كه خدا را توهّم نكنی و عدل این است كه او را متّهم منمایی !

:eight_pointed_black_star: بنابراین بیان شریف، توحید یكتاپرستی نیست و عدل این نیست كه خدا عادل است و ظلم نمی‌كند. همه می‌ دانند كه خدا یكی است و ظلم و ستم نمی‌كند؛
بلكه توحید آن است كه خدا را توهّم و تصوّر نكنی و عدل آن است كه او را متّهم و گنه كار به فعلت ندانی.

:warning: توهّم خدا – كه از آن نهی شده ایم - چیست؟
توهّم آن است كه یك چیزی به ذهنت خطور كند و آن را تصوّر نمایی. مثلاً وقتی می‌گوییم؛ خاك، یا درخت، یا انسان، یا خورشید، یا ملائكه، یا وجود مقدّس امام عصر (عجّل الله فرجه) ، مفهوم هر كدام از اینها، در ذهنت ایجاد می‌شود. ولی تا می‌گوییم خدا، اگر خدا در ذهنت آمد، شرك ایجاد شده است و یك بت ذهنی، در ذهنت ساخته ای كه در روایات،
از قول امام صادق (علیه السّلام) آمده است: «مَنْ عَبَدَ اللَّهَ بِالتَّوَهُّمِ فَقَدْ كَفَر»
:orange_book: توحید شیخ صدوق - ص 220 ؛ هر كسی خدا را با توهّم عبادت كند، مشرك است.
«وَ الْعَدْلُ أَلَّا تَتَّهِمَهُ» ؛ عدل آن است كه خدا را متّهم به فعل خطایت نكنی. عدل آن است كه فعل خودت را جدا بدانی و فعل خدا را جدا بدانی. گناه، كار تو است؛
آن را به خدا نسبت ندهی. البته خدا امكاناتی را به بشر می‌دهد؛ از قبیل آلات و ابزار بدن ما كه به وسیله آن ها، من فعل انجام می‌دهم و مسئول هم هستم.
لذا در قیامت حساب و كتاب می‌شوم و جهنّمی و بهشتی بودن من، مشخّص می ‌شود.

:heavy_minus_sign::heavy_minus_sign::heavy_minus_sign::heavy_minus_sign::heavy_minus_sign: