ملت مسلمان که با الهام از رهنمودهای حیات بخش اسلام توانسته بود پیوند اخوت در میان خود ایجاد نماید و در پرتو کلمه ی توحید و توحید کلمه در برابر تهاجم سنگین صلیبیان و قساوتهای ثنویان (مغول) ثابت و استوار بمانند ، ولی با کمال تاسف با ظهور مکتب وهابیت درقرن هفتم این وحدت در هم شکست.
و با اتهام نادرست بدعت وشرک به مسلمانان ، ضربات جبران ناپذیری به صفوف به هم پیوسته آنان وارد ساخت ، و با نابودی آثار بزرگان دین و کاستن از مقام انبیا و اولیا ، در خدمت استعمار شوم غرب و دشمنان دیرینه ی اسلام در آمد.
در قرن 12 ه.ق محمدبن عبدالوهاب مروج اصلی افکار وهابیت ، مسلمانان را به جرم استغاثه به انبیا و اولیای الهی مشرک و بت پرست قلمداد کرد و فتوا بر تکفیر آنان داد و خونشان را حلال و قتل آنان را جایز و اموال آنان را جز غنایم جنگی به حساب آورد و لذا هزاران مسلمان بی گناه را به خاک و خون کشیدند.امروز مفتیان وهابی که عملاً درخدمت بیگانگان قرار گرفته اند، فتوا به حرمت ازدواج با شیعه و نجاست ذبیحه ی آنان و حرمت پرداخت زکات به فقرای شیعه راه هرگونه وحدت را مسدود می کنند.
شیخ عبدالله جبرین ، یکی از مفتیهای بزرگ وهابیت و عضو دارالفتای عربستان، در پاسخ به استفتایی درباره ی مجزی بودن پرداخت زکات و صدقات به فقرای شیعه میگوید :«زکات نباید به کافر و بدعت گذار پرداخت شود و رافضیان ... بدون شک کافرند ... لذا اگر صدقه به ایشان پرداخت شده باشد باید اعاده شود.زیرا این صدقه به کسی داده شده که از آن برای کفر کمک می گیرد و در حال جنگ با اسلام و تسنن است، پرداخت زکات
به این گروه حرام است ».
گفته می شود : وی فتواهای دیگری نیز بر ضد شیعه صادر کرده که از جمله آن، مباح شمردن قتل شیعیان است . (برگزیده ی اخبار ، شماره 16 ، مورخ7/9/80 ، ص 13)
هیات دائم افتای سعودی در پاسخ به استفتایی در مورد ازدواج با شیعه مینویسد :
« ازدواج اهل سنت با شیعه و کمونیست جایز نیست و اگر ازدواجی صورت گرفته ، باطل است ،چون عادت شیعه استغاثه به اهل بیت (سلام علیها) است و این بزرگترین شرک به شمار می رود.
(فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاه ،ج 18 ، ص 298 )
با اینکه گروه درباره ی ازدواج با یهودی و مسیحی پاسخ داده اند :
«ازدواج مسلمان با اهل کتاب ، اعم از یهودی و نصرانی ، در صورتی که اهل فحشا نباشد، جایز است».(فتاوی اللجنة الدائمة للبحوث العلمیّة والإفتاه ،ج 18 ، ص 315 ) یا در کتابی که با حمایت حاکمان مکه و مدینه در همین سال های اخیر به نام «مسألة تقریب» منتشر شد ، اولین پیش شرط وحدت و تقریب با شیعه را اثبات مسلمان بودن شیعه دانسته اند.

بدیهی است مادامی که نگرش آنان به شیعه یک نگاه برون مذهبی است و با تبعیت از اسلاف خود ، شیعه را بدتر از یهود می دانند و وجدان بشری را زیر پا نهاده و با دشمنان قسم خورده ی اسلام هم صدا گردیده اند ، چگونه می شود به تقریب مذاهب اسلامی و وحدت مسلمین که از نیازهای جامع اسلامی است دست یافت ؟
بر گرفته از کتاب فتنه ی وهابیت(سلفی گری) نوشته علی اصغر رضوانی