خانواده ای منتظریم...
پنج شنبه 12 فروردین 1395 11:29 PM
در خانواده ای که ارزش های انتظار پا برجا باشد، امید وجود دارد و هیچ گاه کمرنگ نمی شود و رنگ نمی بازد چرا که از سرچشمه ای می آید که بسیار زلال است. در این خانواده امام معصوم دوست صمیمی اعضای خانواده است. اگر چنین دید متعالی در ما شکل بگیرد، سبب می شود در فراز و نشیب های زندگی آرامش یافته و خود را نبازند.
وقتی کودکی از دوران طفولیت در فضای اهل بیت تنفس کرد، فهم بهتری نسبت به مفاهیم دینی و اجتماعی می یابد و نسبت به احکام الهی تعبد بهتری نشان می دهد
حسن خلق و اخلاق نیکو از ویژگی های رفتاری پیامبر(ص) بوده است، اگر این رویه در خانواده ها و در بین اعضای آن شکل گیرد، سبب تعامل بهتر اعضای خانواده با یکدیگر و با افراد دیگر می شود. همچنین این نوع رفتار، سبب محبوبیت افراد شده و افراد خانواده را هم سو تر می کند.
و برعکس تلخ کامی و ترش رویی سبب دفع افراد از یکدیگر شده و هر چقدر هم کلام مان خوب و درست باشد اثر گذاری آن را از بین می برد و رفتار های مثبت مان را نیز در نظر فرد منفی جلوه می دهد. امام زمان (عج) در این باره فرموده اند: افرادی پیرو من هستند که گمنام اند و به زیبایی سخن می گویند، صدایشان بلند نمی شود حتی به تعبیر لطیف تر صدایشان به گوششان نمی رسد. آنها کینه شان را نشان نداده و عنوان نمی کنند.
یک خانواده منتظر، سعی می کنند، رفتار های نامطلوب یکدیگر را اصلاح کرده و رویه های غلط یکدیگر را تغییر دهند تا جامعه ای همگام با حضرت داشته باشند و پس از بهبود و اصلاح خانواده خود به ترتیب این رفتار مثبت فرد از طریق خانواده به اجتماع می رسد. توجه به نوع گوشزد کردن رفتار های نامطلوب نیز بر طبق آموزه های اهل بیت بسیار مهم است. در روایات آمده است، بهترین افراد کسانی هستند که عیب ها را هدیه دهند. یک خانواده مهدوی هیچگاه فردی را در جمع ضایع نمی کند و آبروی او را نمی برند و در خلوت و در وقت مناسب اشکال فرد را گوشزد می کند. همچنین بر طبق گفتار دیگر از معصومین، به نوعی اشکالات دوستش را کوچک یا بزرگنمایی نمی کند.
تربیت افراد در این خانواده و مبتنی بر این شاخص ها که گفته شد، سبب می شود فرد از کودکی رشد عقلانی و منطقی و معنوی درستی داشته و برای والدین نیز رفتار هایی که انجام می دهد، اهمیت می یابد. وقتی کودکی از دوران طفولیت در فضای اهل بیت تنفس کرد، فهم بهتری نسبت به مفاهیم دینی و اجتماعی می یابد و نسبت به احکام الهی تعبد بهتری نشان می دهد و این اعمال برایش زودتر معنای واقعی را پیدا می کند. در این راه علاوه بر روال خانواده، همسویی مدرسه و ایجاد این درک بسیار موثر است.
در خانواده ای که ارزش های انتظار پا برجا باشد، امید وجود دارد و هیچ گاه کمرنگ نمی شود و رنگ نمی بازد چرا که از سرچشمه ای می آید که بسیار زلال است
از سوی دیگر وقتی کودک یا نوجوان در سنین مختلف پدر و مادر خود را به واقعیت مذهب نزدیک می بینند و حس نمی کنند، این موارد ظاهر سازی یا شعار است و یا افراط و تفریط ، سبب می شود فرزند هم با پدر و مادر خود هم سو گردد و صحبت های پدر و مادر در جان فرد بنشیند.
خانواده منتظر یاد گرفته اند، همه چیز را برای خود نخواهند و برای دیگران دعا کنند و تا جایی که می توانند به کمک دیگران بپردازند. آنها در حد توانشان دست دیگران را گرفته و در مسیر زندگی در ابعاد مادی و معنوی به یکدیگر کمک می کنند. آنها کوچک ترین تا بزرگ ترین مسائل را برای این هدف در نظر می گیرند و برای نمونه هنگامی که از مسیری عبور می کنند، اگر شخصی باری دارد و به او کمک می کنند یا هنگامی که عجله دارند، برای بهبودی فردی که تصادف کرده است، دعا می کنند. از یاد نبریم که دعا در تعبیر روایت سلاح مومن است و با این رفتارها می توانیم علاوه بر کمک به سایر افراد، توجه به امام زمان را در خودمان پر رنگ و در افراد دیگر ایجاد کنیم. وقتی دید خانواده به این صورت شد، مهدویت در اعماق وجود این خانواده ریشه می زند. این ها برخی از شاخص های خانواده منتظر است که با رفتارهایشان نشان می دهند یک خانواده مهدوی هستند و منتظر ظهور.
یادمان باشد، ارتباط پیدا کردن با نهادی چون انتظار بسیار مهم و موثر است و نقشی سازنده در تربیت افراد خانواده بازی می کند، اگر این مفهوم در دل خانواده ما شکوفا شود، شاید کمتر شاهد کم مهری ها و بی مهری هایی مانند طلاق و خانواده هایی که دچار از هم گسیختگی و مثال هایی از این دست که در روزگار ما وجود دارد، باشیم.
لُپ اخلاق دو کلمه است: مرنج و مرنجان