شمارهٔ ۵ - غزل
پنج شنبه 27 اسفند 1394 8:35 PM
زلفای قجریر درهم و بشکسته مکن واز
درهای سلامت ر بروم بسته مکن واز
گر مار مخی،ها، نمخی نه، دوکلیمه
اینبار مور مثل همه بار خسته مکن واز
یار اینجیه ا‌مشو مخن آوازه موذن
تام، خادم مچد، درگلدسته مکن واز
از زلف کتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرم رکتا، رنجم ییوسته مکن واز
ترکی زبان قربون صدقه رفتنه داریم که: گوزلرین گیله‌سین قاداسین آلیم که یعنی درد و بلای مردمک چشات به جونم …!.
